Τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη, μὲ τὸν προφορικὸ λόγο ὁπωσδήποτε, καὶ τὴν δημοσιονομικὴ πειθαρχία ἐπιβάλλει ἡ Εὐρωζώνη στὴν Ἑλλάδα καὶ στοὺς ὑπολοίπους ὡς παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν∙ οἱ ὅροι τῆς ἀξιολογήσεως εἶναι τόσο αὐστηροί, γιὰ ἕναν καὶ μόνο λόγον, διότι δὲν ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὸν Ναπολεοντίσκο, ὅτι θὰ τηρήσει τὸν λόγο του, μετὰ τὰ τόσα ψέμματα πέρυσι καὶ τὶς δραματικὲς οἰκονομικὲς συνέπειές τους στὴν Ἑλλάδα. Δείχνουν, δηλαδή, ὅτι πονοῦν αὐτοὶ περισσότερο γιὰ τὰ δεινὰ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, παρὰ ὁ ἀριστερὸς πρωθυπουργός μας∙ ἡ λαϊκὴ παροιμία ἐπιβεβαιώνεται, «ὅλα ἐδῶ πληρώνονται», ὅπως ἐπιδείξεις μεγαλομανίας καὶ μαγνητοφωνήσεις διασκέψεων ἀπ’ τὸν ὑπουργό του ἢ τὰ κόλπα μὲ τὰ δημοψηφίσματα. Ἀπομένει ὅμως ἡ ἐφαρμογὴ τῆς ἀξιολογήσεως, στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μὲ τὶς διασυνδέσεις πολλῶν στελεχῶν μὲ τὴν τρομοκρατία, καὶ στὸν κόσμο, μὲ τὴν ψήφιση τῶν πρόθετων μέτρων, μικρῶν μέν, ὀδυνηρῶν δέ, γιὰ τὴν καταβυθιζομένη δημοτικότητά του.