Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ρώσου προέδρου θεωρεῖται ἀπ’ τοὺς διπλωμαικοὺς κύκλους, ὡς χειρονομία καλῆς θελήσεως πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ τὶς κοινὲς ἱστορικές μας ρίζες, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὶς θρησκευτικὲς ἀναζητήσεις τοῦ ρωσικοῦ∙ ὁ Βλαδίμηρος Ποῦτιν ἔρχεται στὴν ἐπίσκεψη ἐργασίας καὶ τὴν συνοδεύει μὲ τὴν προσκύνηση στὸ Ἅγιο Ὅρος, γιὰ τὰ χίλια ἔτη ἀπ’ τὴν ἔναρξη τῆς ρωσικῆς μοναστικῆς ζωῆς στὴν ἀθωνικὴ πολιτεία. Ὁπωσδήποτε εἶναι σημαντικὴ ἡ ἐπίσκεψη καὶ ἴσως συνοδευθεῖ καὶ ἀπὸ κάποιες συμφωνίες∙ ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ πρώτη εὐρωπαϊκὴ χώρα ποὺ ἐπισκέπεται ὁ Ρῶσος πρόεδρος, μετὰ τὴν κρίση στὴν Οὐκρανία, πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια, κι αὐτὸ μετράει ἀρκετά. Τὸ πρόβλημα εἶναι οἱ δυνατότητες ἐλιγμῶν τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπέναντι στὶς ἀτλαντικὲς ἐξαρτήσεις του. Αὐτὲς κρίνονται.