Ἡ ἐφαρμογὴ τῆς συμφωνίας ἀξιολογήσεως καὶ ἡ ψήφιση τῶν προαπαιτουμένων γίνεται ἡ ὕστατη δοκιμασία τοῦ Ναπολεοντίσκου, μὲ ὅλες τὶς παρενέργειές της∙ ἡ ἐξέγερση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ θεωρεῖται δεδομένη καὶ δὲν ἀνακόπτεται ἀπ’ τὶς θερινὲς διακοπές, ἐνῶ ἡ ἔκρηξη στὸ κόμμα του, ἢ ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπ’ αὐτό, ἔχει προσλάβει γενικὸ χαρακτῆρα. Εἶναι ἡ μοναδικὴ φορὰ στὴν νεοελληνικὴ ἱστορία ποὺ ὅπου ἐμφανισθοῦν δημοσίᾳ ὑπουργοί, βουλευτὲς ἢ κομματικὰ στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ κόσμος τῆς γειτονιᾶς τρέχει καὶ τοὺς ἀποδοκιμάζει, τρέχουν οἱ ἁπλὲς γυναῖκες μὲ τὶς σκοῦπες καὶ τοὺς κυνηγᾶνε, ἐνῶ ἀκόμη καὶ στὶς συσκέψεις ὑπουργῶν καὶ κομματικῶν γίνεται πανζουρλισμός∙ ἡ κυβέρνηση τὰ γνωρίζει αὐτὰ καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ σταματήσουν οἱ συσκέψεις –κάτι εἶναι κι αὐτό, ἴσως ἀρχίσουν νὰ σκέπτονται καὶ λιγάκι καὶ οἱ ὑπουργοί, ἂν ἔχουν τὴν δυνατότητα αὐτή, διότι ἡ πολλὴ ἀριστεροσύνη ἀποστερεῖ τὸ μυαλὸ ἀπ’ τὶς βασικές του λειτουργίες- καὶ ἡ ἐπαφὴ ἀκόμη μὲ τὸν κόσμο τους. Ἄλλωστε ἔχουν πλήρη ἐνημέρωση στοῦ Μαξίμου τῶν πραγματικῶν δημοσκοπήσεων οἱ ὁποῖες δείχνουν εἴκοσι μονάδες σχεδὸν πίσω τὴν κυβερνητικὴ παράταξη ἀπ’ τὴν Νέα Δημοκρατία καὶ τὸν ἀρχηγό τους ἀσθαίμοντα στὶς τελευταῖες θέσεις∙ αὐτὰ ξέρουν ὁ πρόεδρος τῆς Βουλῆς καὶ ὁ ἀκροδεξιὸς ἑταῖρος καὶ ἑτοιμάζονται γιὰ ἀσκήσεις ἐπιβιώσεώς τους.
Ἡ πλήρης ἀπομόνωση τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπ’ τὰ διαδραματιζόμενα στὸν κόσμο εἶναι πλέον ὁλοφάνερη, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπισημαίνουν πολλοὶ βουλευτές του στὶς κατ΄ ἰδίαν συνομιλίες τους∙ ἡ πρόσβαση στὸ Μέγαρο Μαξίμου εἶναι πολὺ δύσκολη, ἂν ὄχι ἀδύνατη, ἀκόμη καὶ γιὰ πολλοὺς ὑπουργούς, ἐνῶ ὅλες οἱ ἀποφάσεις ἀνακοινώνονται ἀπ’ τὸ περιβάλλον του∙ ἡ καμαρίλα γιὰ τοὺς μεγαλύτερους ἐπανέρχεται, ὅπως σὲ ὅλα τὰ αὐταρχικῆς νοοτροπίας καθεστῶτα. Ὁ Ναπολεοντίσκος θὰ ἤθελε πολὺ νὰ τὸ ἐπιβάλει, ὅπως δείχνουν ἁπλᾶ πράγματα, σὰν τὸν ἀποκλεισμὸ τῆς Ἡρώδου Ἀττικοῦ στοὺς πεζούς, ποὺ οὔτε ἡ δικτατορία δὲν εἶχε σκεφθεῖ κἄν∙ στὴν συμπεριφορά του στὰ καθημερινὰ πράγματα κρίνεται τὸ καθεστὼς κι ὄχι στὰ σοβαρά. Ἡ ἀποκοπὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπ’ τὸν ΣΥΡΙΖΑ ἐπιβεβαιώνεται κι ἀπ’ τὶς πληροφορίες ὅτι σκέπτεται γιὰ ἀναβολὴ τοῦ συνεδρίου τοῦ κόμματος, τὸ ὁποῖο προγραμμάτιζε γιὰ τοὺς ἑπόμενους μῆνες∙ ὁ λόγος εἶναι ἕνας, φοβᾶται τὶς ἐκρήξεις στὶς ἐργασίες του καὶ τὰ ἐπεισόδια ἀπ’ τοὺ συνέδρους. Ἡ δεδομένη ἐπιδείνωση τῆς ὑφέσεως, μετὰ τὴν φοροκαιγίδα ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα, εἶναι ἄγνωστο σὲ ποιὲς καταστάσεις θὰ ὁδηγήσει∙ ἡ ὕφεση ἐκτοξεύεται καὶ τὰ χαμηλότερα εἰσοδήματα δὲν καλύπτουν τὶς ἀνάγκες τους μὲ κανέναν τρόπο∙ τὶς κάλυψαν πέρυσι, ἀλλὰ οἱ ἀποταμιεύσεις ἐξαντλήθηκαν, μὲ τὴν ἀγορὰ πλήρως ἀπονεκρωμένη καὶ τὴν ἀνεργία νὰ καλπάζει.
Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης εἶναι τὸ πρῶτο πρόβλημα τῆς οἰκονομίας καὶ αὐτὴ δὲν γίνεται μὲ τὸν σημερινὸ πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς ὑπουργούς του, ὅπως τὸ ὁμολογοῦν οἱ παραγωγικὲς τάξεις∙ ἡ κυβέρνηση, ὄχι μόνο δὲν ἔχει σύμπνοια καὶ ἑνιαία πολιτικὴ κατεύθυνση, ἀλλὰ καὶ σπαράσσεται ἀπ’ τὶς ἐσωτερικὲς συγκρούσεις. Ὁ κάθε ὑπουργὸς ἀσχολεῖται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο μὲ τὴν πολιτική του ἐπιβίωση, εἴτε στὴν περιφέρειά του μὲ διορισμοὺς καὶ μεταθέσεις ὑπαλλήλων, αὐθαίρετες οἱ περισσότεφρες, εἴτε ἱκανοποιεῖ τοὺς κρατικοδίατους συνδικαλιστές, διότι εἶναι οἱ μόνοι τοὺς ὁποίους ἔχει δίπλα του∙ ἡ παρεμπόδιση τῶν ἀποκρατικοποιήσεων ἐπὶ ἑνάμισυ χρόνο ἀποτελεῖ τὴν καλύτερη ἀπόδειξη, γιὰ τὴν δύναμη τῶν ὑπουργῶν αὐτῶν στοὺς κομματικοὺς καὶ τὴν ἀδυναμία τοῦ Ναπολεοντίσκου τοῦ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ αὐτούς. Ἂν δὲν φύγουν τὰ πρόσωπα αὐτὰ καὶ ὁ γύρω τους συρφετὸς δὲν ἀποκαθίσταται ἐμπιστοσύνη, οὔτε ἔρχονται ξένες ἐπενδύσεις, ἀλλὰ οὔτε βγάζουν οἱ Ἕλληνες ἀπ’ τὰ μπαοῦλα τὰ κρυμμένα∙ αὐτὰ τὰ κρατοῦν γιὰ ὥρα ἀνάγκης. Ἡ ἐμπιστοσύνη κρίνεται σὲ καθημερινὰ προβλήματα, στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου τοῦ Σαμαρᾶ γιὰ τὴν ἔκδοση ἀδείας στὶς ἐπιχειρήσεις σὲ μία μέρα, στὴν χρηματοδότηση τῶν νοσοκομείων, ὥστε νὰ μὴν χρειάζεται οἱ συγγενεῖς τῶν ἀσθενῶν νὰ κουβαλᾶνε σιντόνια καὶ εἴδη καθαριότητος, ἐκτὸς ἀπὸ φάρμακα καὶ ἀντισηπτικά, στὴν κανονικὴ λειτουργία τῶν ἀστικῶν συγκοινωνιῶν καὶ τόσα ἄλλα γνωστὰ πλέον.
Ἡ ἀπογοήτευση ἀπ’ τὴν ἀποτυχία τῆς προπαγάνδας του γιὰ «τὴν ἑπόμενη μέρα» εἶναι ἐμφανέστατη στὸν Ναπολεοντίσκο∙ εἶχε πιστέψει φαίνεται, ὅτι, ἀφοῦ μετὰ τὰ τόσο ψέμματα τὸν εἶχε ψηφίσει γιὰ δεύτερη φορὰ ὁ λαός, θὰ τὸν ἤλεγχε καὶ πάλι∙ ἀλλὰ δὲν ἔχει ἐπικοινωνία μαζί του, ἢ μᾶλλον δὲν εἶχε ποτὲ καὶ ὅτι τυχαῖα ἐντελῶς καὶ ἐξαιρετικὰ σπάνια ἦταν ἡ ψῆφος στὸν ἴδιο, διότι διαφορετικὰ θὰ ἔφθανε ὁ ἀπόηχος τῆς κατακραυγῆς τοῦ κόσμου καὶ πίσω ἀπ’ τὶς σιδηρόφρακτες ὀχυρώσεις τοῦ Μαξίμου. Ὁ πολιτικὸς κρίνεται στὴν διαίσθησή του, αὐτὴ ἄλλωστε εἶναι ἡ πολιτικὴ ὀξυδέρκεια καὶ ἡ καλύτερη ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἁπλὸ λαό∙ ἂν τὴν εἶχε ἔστω καὶ σὲ ἐλάχιστο βαθμὸ θὰ γνώριζε ὅτι στὴν δημοκρατία τὸ ἕνα τρίτο τοῦ ἑνὸς δευτέρου, διότι ἄλλο τόσο ἦταν ἡ ἀποχή, σημαίνει, μὲ μπακαλίστικο ἕστω λογαριασμό, λιγώτερο ἀπ’ τὸ ἕνα πέμπτο τοῦ πληθυσμοῦ. Καὶ μπορεῖ νὰ μὴν ψήφισαν ἕνας στοὺς δύο, ἀλλὰ καὶ οἱ δύο ὑφίστανται τὴν οἰκονομικὴ ἀφαίμαξη καὶ τὴν κοινωνικὴ ἐξαθλίωση κι αὐτὸ μετράει∙ οἱ θεωρίες, ὅτι φορολογοῦνται μόνο οἱ πλούσιοι, δείχνουν τουλάχιστον ἀπρέπεια καὶ προσβολὴ στὸν κόσμο. Ἡ ἔμμεση φορολογία πλήττει τοὺς πάντες, ἀλλὰ ἐξουθενώνει τὰ κατώτερα στρώματα, διότι προκαλεῖ αὔξηση τῶν τιμῶν ὅλων τῶν ἀγαθῶν καὶ περισσότερο τῶν εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης.
Ἡ λογοκρισία τῆς διαπλοκῆς ἀποβλέπει σὲ ἕναν κυρίως λόγο, στὴν ἀπόκρυψη τῆς διαρροῆς τῶν ψήφων ἀπ’ τοὺς κυβερνητικοὺς ἑταίρους πρὸς τὴν Νέα Δημοκρατία κυρίως∙ ἀποτελοῦν οἱ δημοσκοπήσεις καταγραφὴ τῆς δυναμικῆς τῆς στιγμῆς, ἀλλὰ καὶ ἐκτίμηση τῶν πιθανοτήτων ἀνατροπῆς της ἢ ὄχι. Σὲ τόσο μεγάλη διαφορὰ ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση ἀπ’ τὴν κυβερνητικὴ παράταξη, τρεῖς φορὲς περίπου πάνω, δὲν ἔχει βρεθεῖ ποτὲ ἡ πολιτικὴ ζωὴ τῆς χώρας, ἀπ’ τὴν στιγμὴ καταγραφῆς τῶν δημοσκοπήσεων∙ δὲν χάνει μόνο τὰ δύο τρίτα τῶν ψήφων του ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ καὶ μεταφέρονται αὐτοὶ πρὸς τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη κυρίως κι ὄχι πρὸς τὰ μικρότερα κόμματα. Ὁ ἁπλὸς λαὸς βλέπει ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴ λύση καὶ ὅτι κακῶς ἀπεῖχε στὶς δύο προηγούμενες ἐκλογές, διότι ἡ ἀποχὴ ἔκανε τὸ ἕνα τρίτο τῶν ψήφων πλειοψηφία∙ τώρα βλέπει ὅτι εἶχε δίκαιο ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς, ὅταν ἔλεγε ὅτι βγαίνουμε ἀπ’ τὴν κρίση καὶ τελειώνουν τὰ μνημόνια. Ἐὰν τὸν εἶχε ψηφίσει, τώρα ἡ οἰκονομία θὰ κάλπαζε καὶ ἡ τρόικα θὰ ἦταν μακρυνὸ παρελθόν∙ πλήρωσε πολὺ ἀκριβὰ τὴν ἀφέλειά του καὶ ἐμφανίζεται ἀποφασισμένος νὰ μὴν ἐπαναλάβει τὰ ἴδια λάθη. Δύο εἶναι πλέον τὰ κριτήρια τῶν Ἑλλήνων, ἡ παραμονὴ στὴν Εὐρωζώνη πάσῃ θυσίᾳ καὶ τὸ τέλος τῶν προσφάτων τουλάχιστον περιπετειῶν μὲ τοὺς μετανάστες καὶ τὶς τρομοκρατικὲς διασυνδέσεις.