Ἡ ἀγορὰ περνάει στὴν φάση τοῦ ἀργοῦ ἀσφυκτικοὺ θανάτου, καθὼς ἡ ἐφαρμογὴ τῆς φοροκαταιγίδας τῆς στερεῖ καὶ τὶς τελευταίες σταγόνες ρευστότητος, ἐνῶ στοὺς καταυλισμοὺς ἐξεγείρονται οἱ μετανάστες καὶ στὰ Ἐξάρχεια οἱ ἀναρχικοὶ προβαίνουν σὲ μαζικὲς καταστροφές τῶν πάντων∙ οἱ χθεσινὲς εἰκόνες ἀπ’ τὴν Θεσσαλονίκη, μὲ τὸν συνωστισμὸ μυρίων ἐξαθλιωμένων πολιτῶν γιὰ ἕνα δέμα τροφίμων, ἔχουν συγκλονίσει τὴν κοινὴ γνώμη, διότι ὅλοι φαίνονταν νοικοκυραῖοι καὶ ἀξιοπρεπεῖς ἄνθρωποι ποὺ ὁδηγήθηκαν στὴν πεῖνα τὸν τελευταῖο χρόνο. Οἱ προοπτικὲς ἀνακάμψεως τῆς οἰκονομίας ἀναβάλλεται γιὰ τὸ ἀπώτερο μέλλον, διότι ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης δὲν εἶναι δυνατὴ μὲ τὴν σημερινὴ κυβέρνηση καὶ τὶς ἀντιδράσεις τῶν κρατικοδίαιτων συνδικαλιστῶν∙ στὴν πράξη αὐτοὶ ἀποτελοῦν τοὺς τελευταίους πιστοὺς στὸν ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ καὶ ἀπαιτοῦν τὴν διατήρηση τῶν προνομίων τους, διότι διαφορετικὰ χάνονται. Ἡ σύγκρουση γίνεται περὶ ζωῆς ἢ θανάτου∙ δὲν εἶναι διατεθειμένοι αὐτοὶ νὰ χάσουν τὸν λουφέ τους.