Ἡ πλήρης ἀπομόνωση στὴν Εὐρώπη καὶ ἡ εἰρωνικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπ’ τοὺς ἡγέτες της προσφέρει τὰ ἐπιχειρήματα στοὺς γείτονές μας καὶ προβάλλουν τὶς ἀστήρικτες ἀπὸ κάθε πλευρὰ διεκδικήσεις τους∙ ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν στὰ Τίρανα κινήθηκε στὰ ὅρια ἐθνικῆς προδοσίας, ὅπως καὶ ὁ ἀναπληρωτής του γιὰ τὴν Ἁγία Σοφία, ἔστω κι ἂν τὸ μπάλωσαν στὴν συνέχεια. Ἀπέδειξε ἡ κυβέρνηση ὅτι ἡ ἐνδοτικότης στὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ στοὺς παρακρατικοὺς μηχανισμούς, ἂν δὲν εἶναι κάτι σοβαρώτερο, ἐκφράζει τὴν στρατηγική της, τὴν ὁποία προσπαθεῖ νὰ συμμαζέψει, ἐπειδὴ ἔχει ἀποτύχει σὲ ὅλα καὶ ὁ κόσμος τοὺς παίρνει μὲ τὶς πέτρες∙ ἡ κατάρρευση εἶναι γενική, καὶ τὸ ἕνα σκάνδαλο φέρνει τὸ ἄλλο, χωρὶς τέλος, παρὰ τὴν ταχύτερη ἐκδίωξή τους.