Τὴν ἀναζήτηση πολιτικῆς λύσεως στὸ ἀδιέξοδο τῶν οἰκονομικῶν προτείνουν οἱ ἁρμόδιοι, ποὺ προέβλεπαν τὴν καταστροφή, ἐὰν ἡ συμφωνία ἔκλεινε τὸν Μάϊο∙ ἡ πρότασή τους, ἐκλογὲς πρὶν ἀπ’ τὸν Σεπτέμβριο, διότι ἀποδεικνύουν μὲ στοιχεῖα, ὅτι ἡ ἐξαθλίωση στὰ νοικοκυριὰ θὰ εἶναι ἀβάστακτη. Ὁ Ναπολεοντίσκος παραπαίει, διότι ἔχει μὲν στὰ χέρια του τὶς πραγματικὲς δημοσκοπήσεις ποὺ τὸν φέρουν στὸ ἕνα τρίτο τῶν περυσινῶν ποσοστῶν του καὶ τὸν ἀκροδεξιὸ ἐξαφανισμένο χαμαί∙ ἀπ’ τὴν ἄλλη ὅμως βλέπει ὅτι οἱ προπηλακισμοὶ τῶν ὑπουργῶν καὶ ἡ διάλυση τοῦ κόμματος ἐπιταχύνονται καὶ δὲν δείχνουν σημάδια ἐκτονώσεως, ἄλλωστε δὲν τὸ ἐπιτρέπει ἡ φοροκαταιγίδα. Τὸ δίλημμα εἶναι δυσχερέστατο, ἂν καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν ἔδειξαν δυσαρέσκεια στὴν προοπτικὴ ἀλλαγῆς στὴν κυβέρνηση∙ ὁ Βόλφνγκανγκ Σώυμπλε, μετὰ τὴν Ἀγκέλα Μέρκελ, ἀναγνώρισε ὅτι τὸ οἰκονομικὸ πρόγραμμα τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη εἶναι πειστικὸ καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης σὲ σύντομο χρόνο.