Ὁ πανικὸς τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπέναντι στὸ «παραιτηθεῖτε» ἀπεικονίζεται στὴν φρασεολογία του, ὅτι «εἶναι ἐχθρικὸ γιὰ τὴν χώρα»∙ ἀποκαλύπτει τὸν πραγματικό του ἑαυτό. Τὰ ἴδια ἀκριβῶς λόγια χρησιμοποιοῦσε καὶ ἡ χούντα, ὅσοι ἦταν ἐναντίον της, γίνονταν ἀμέσως ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος∙ δηλαδή, ταυτίζει τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν χώρα καὶ ἔτσι ἐπιβάλλει τὸν ὁλοκληρωτισμό. Αὐτὰ ὅμως δὲν ἔσωσαν τοὺς συνταγματάρχες, οὔτε τὸν πρῶτο, δεύτερο καὶ τρίτο σοσιαλιστή, χάθηκαν καὶ εἶχαν διπλάσια σχεδὸν λαϊκὴ ὑποστήριξη ἀπ’ τὸν ΣΥΡΙΖΑ∙ δὲν εἶχαν πάρει τοὺς ὑπουργούς τους μὲ τὶς κλωτσιές, οὔτε εἶχαν ἀποκλείσει στοὺς πεζοὺς τὴν Ἡρώδου Ἀττικοῦ. Οἱ ὑπόγειες ἀντιδράσεις τῆς κυβερνήσεως εἶναι ἀποκαλυπτικές, οἱ ἀντιεξουσιαστὲς ἐξήγγειλαν συγκέντρωση τὴν ἴδια ἀκριβῶς ὥρα στὸ Σύνταγμα∙ τὸ παρακράτος ἐπστρατεύει, θυμίζοντας φασιστικὲς ἐποχές.