Ἡ εἰς Ἀθήνας ὑποδοχὴ τῶν διωκωμένων ἀνάγεται στὴν μυθικὴ ἐποχὴ τῶν βασιλέων, μὲ πρώτους τοὺς διασωθέντες ἀπ’ τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις καὶ δεύτερους τοὺς παῖδες τοῦ Ἡρακλέους∙ οἱ Ἀθηναῖοι ἐδέχοντο καὶ προστάτευαν τοὺς φυγάδες ἀπ’ τοὺς διῶκτες τους. «Πολὺ δὲ πρὸ τῶν Τρωικῶν»∙ πολὺ πρὶν ἀπ’ τὰ Τρωικά. «(Ἐκεῖθεν γὰρ δίκαιον τὰς πίστεις λαμβάνειν τοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίων ἀμφισβητοῦντας)»∙ διότι σὲ αὐτὲς εἶναι σωστὸ νὰ ἀνάγουμε τὶς ρίζες μας, γιὰ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὶς παραδόσεις μας. «Ἦλθον οἳ θ’ Ἡρακλέους παῖδες καὶ μικρὸν πρὸ τούτων Ἄδραστος ὁ Ταλαοῦ, βασιλεὺς ὢν Ἄργους»∙ κατέφθασαν οἱ παῖδες τοῦ Ἡρακλέους καὶ λίγο καιρὸ προηγουμένως ὁ Ἄδραστος τοῦ Ταλαοῦ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἄργους. Ἦταν ὁ μόνος διασωθεὶς ἀπ’ τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις καὶ τῶν καταδίωκαν οἱ Θηβαῖοι∙ ὁ μύθος τοῦ Οἰδίποδος καὶ ἡ σύγκρουση τῶν παίδων του ἦταν κοινὴ μυθολογία τῶν Ἑλλήνων.