Ὁ Ἄδραστος τοῦ Ταλαοῦ, βασιλεὺς τοῦ Ἄργους, ἦταν ὁ μόνος διασωθεὶς ἀπ’ τοὺς ἐκστρατεύσαντας Ἑπτὰ κατὰ τῶν Θηβῶν∙ οἱ ἄλλοι ὅλοι εἶχαν σκοτωθεῖ, ὅπως καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ τραγικοῦ πατρὸς Οἰδίποδος, Ἐτεοκλῆς καὶ Πολυνείκης. «Οὗτος μὲν ἐκ τῆς στρατείας τῆς ἐπὶ Θήβας δεδυστυχηκώς, καὶ τοὺς ὑπὸ τῇ Καδαμείᾳ τελευτήσαντας αὐτὸς μὲν οὐ δυνάμενος ἀνελέσθαι»∙ αὐτὸς μὲν ἀφοῦ ἀτύχησε στὴν ἐκστρατεία κατὰ τῶν Θηβῶν, καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε ὁ ἴδιος νὰ περισυλλέξει τοὺς νεκροὺς ὑπὸ τὰ τείχη τῆς Καδμείας. «Τὴν δὲ πόλιν ἀξιῶν βοηθεῖν ταῖς κοιναῖς τύχαις»∙ ἀπ’ τὴν πόλη μας δὲ ζητοῦσε βοήθεια γιὰ τὶς κοινὲς συμφορές. «Καὶ μὴ περιορᾶν τοὺς ἐν τοῖς πολέμοις ἀποθνήσκειν ἀτάφους γιγνομένους»∙ καὶ νὰ μὴν παραβλέπουμε ὅσους πεθαίνουν στὸν πόλεμο νὰ μένουν ἄταφοι. «Μηδὲ παλαιὸν ἔθος καὶ πάτριον νόμον καταλυόμενον»∙ οὔτε τὸ παλιὸ ἔθιμο καὶ τὸν παραδοσιακό μας νόμο νὰ καταλύουμε.