Οἱ τρεῖς τελευταῖες μέρες γιὰ τὸ βρεταννικὸ δημοψήφισμα ἀποδεικνύονται οἱ πιὸ κρίσιμες γιὰ τὴν χώρα καὶ τὴν Εὐρώπη∙ ἡ δολοφονία τῆς Ἐργατικῆς βουλευτοῦ Τζο Κόξ, ἀπ’ τὸν ἀκροδεξιὸ ὑπέρμαχο τῆς ἐξόδου ἀπ’ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἔχει ἐπηρεάσει ὁπωσδήποτε τὰ πράγματα, ἐνῶ ἄδηλες εἶναι, θεωρούμενο ὡς προηγούμενο, οἱ ἐπιπτώσεις τῆς ἐκλογῆς τῆς γνωστῆς ἀντιευρωπαίας Βιρτζίνια Ράτζι ὡς δημάρχου Ρώμης. Ἔχει μειωθεῖ ἡ διαφορὰ τοῦ ὄχι ἀπ’ τὸ ναί∙ ὁ θάνατος ἀπευθύνεται στὸ θυμικὸ τῶν Βρεταννῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ ναί, διότι εἶχαν μέχρι τότε λογικὰ μόνο ἐπιχειρήματα. Τὸ ἐρώτημα εἶναι ἕνα, εἶναι ἐπαρκὲς κίνητρο αὐτὸ ἢ ἀλλιῶς, θὰ ἐπηρεάσει ἀρκετοὺς καὶ θὰ διαρκέσει μέχρι τὴν κάλπη∙ δύσκολη ἡ ἀπάντηση, διότι οἱ ρίζες τοῦ αὐτοκρατορικοῦ μεγαλείου ἀποδεικνύονται βαθειὲς στὰ μεσαῖα καὶ κατώτερα στρώματα τῆς ἀγγλικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἀγνοεῖ καὶ τὸν δεδομένο κίνδυνο ἀνεξαρτητοποιήσεως τῆς Σκωτίας στὴν περίπτωση τοῦ ὄχι.