Τὸ ἀπεργιακὸ κύμα, κατὰ τοῦ ἀντεργατικοῦ νόμου, συνεχίζεται στὴν Γαλλία, μὲ τὴν ἴδια ἔνταση, ἀλλὰ χωρὶς πολλὲς συγκρούσεις μὲ τὴν Ἀστυνομία∙ οἱ Γάλλοι καὶ περισσότερο οἱ Παριζιάνοι συνηθίζουν καὶ χωρὶς συγκοινωνίες καὶ μὲ κλειστὰ τὰ μεγάλα βουλεβάρτα λόγῳ τῶν διαδηλώσεων. Οἱ ἀλλαγὲς τῆς ἐργασιακῆς νομοθεσίας καὶ ὁ περιορισμὸς πολλῶν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων ἀποτελεῖ ἐπιλογὴ τοῦ Φρανσουὰ Ὁλλάντ∙ ἡ ὑποχώρησή του, ὅπως ἔχει κάνει καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ἀντιδημοτικὰ μέτρα, θὰ σημάνει τὸ ὁριστικὸ τέλος τῆς πολιτικῆς του ἐπιβιώσεως. Βρίσκεται στὸ χαμηλότερο ἐπίπεδο τῆς δημοτικότητος μεταξὺ ὅλων τῶν Εὐρωπαίων ἀριστερῶν ἡγετῶν, μὲ τὸν Ναπολεοντίσκο μόνο ἀκολουθεῖν αὐτόν∙ ἡ χώρα του ἔχει ἀνάγκη βασικῶν μεταρρυθμίσεων, γιὰ τὴν προσαρμογὴ τῆς οἰκονομίας της στὴν ψηφιακὴ ἐποχή. Ἄλλωστε ἔχει χάσει μεγάλο μέρος τοῦ ἰσχυροῦ προηγουμένως πολιτικοῦ της κύρους στὴν Εὐρώπη μὲ τὶς ταλαντεύσεις τοῦ προέδρου της στὰ διεθνῆ καὶ εὐρωπαϊκὰ θέματα.