Οἱ διαφορὲς τῶν μεγάλων ἀποτελοῦν τὸ κύριο ἐμπόδιο στὴν πλήρη ἐξάλειψη τοῦ χαλιφάτου στὴν Συρία, ἐνῶ ἀμβλύνονται αὐτὲς στὸ Ἰράκ∙ οἱ Ἀμερικανοὶ κατηγοροῦν τοὺς Ρώσους ὅτι βομβαρδίζουν τὶς φιλικές τους ὀργανώσεις, ἐπειδὴ εἶναι ἀντίπαλες στὸ καθεστὼς Ἀσσάντ, καὶ τὸ Κρεμλίνο ἀπαντάει ὅτι, τοὺς ἐνημερώνουν συστηματικὰ γιὰ τοὺς ἀεροπορικούς τους στόχους, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δὲν τοὺς ἐνημερώνουν γιὰ τὸ ποιὲς ὀργανώσεις βοηθοῦν, καὶ ὅτι πολλές, ὅπως καὶ ἡ Ἀλ Νούρσα, καθοδηγοῦνται ἀπ’ τὴν Ἄγκυρα καὶ παρέχουν βοήθεια στοὺς Τζιχαντιστές. Οἱ Ρῶσοι στρατιωτικοὶ μάλιστα τονίζουν ὅτι ἐξαντλοῦνται τὰ ὅρια ἀνοχῆς τους πρὸς τοὺς Ἀμερικανούς, καὶ ἀποδίδουν τὴν ἀνακοπὴ τῆς προελάσεως τοῦ συριακοῦ στρατοῦ στὶς μεθοδεύσεις τῆς Ἄγκυρας καὶ τῆς Οὐάσιγκτον∙ ἤδη ἀνακοίνωσαν ὅτι στὴν Κιργισία τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας οἱ ἀρχὲς συνέλαβαν Ἰσλαμιστὲς οἱ ὁποῖοι στρατολογοῦσαν νεαροὺς γιὰ τὴν ἀποστολή τους στὴν Μέση Ἀνατολή. Ἐπεκτείνονται ἀπ’ τὸν Καύκασο στὶς ἰσλαμικὲς δημοκρατίες.