Τὴν ἀρχὴ τῆς Ἑνιαίας Ἐσωτερικῆς Ἀσφαλείας ἀπέκτησε ἡ Εὐρώπη, μὲ κοινὴ ἀπόφαση Εὐρωσυμβουλίου, Ἐπιτροπῆς καὶ Εὐρωκοινοβουλίου∙ στὴν ἁρμόδιότητά της ὑπάγονται πλέον Φρόντεξ, Εὐρωπαϊκὴ Ἀκτοφυλακὴ καὶ συντονισμὸς τῶν μυστικῶν της ὑπηρεσιῶν. Οἱ τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις, ἡ κωλυσιεργεία πολλῶν ἑταίρων, μὲ πρώτη τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση, στὴν ἀνταλλαγὴ πληροφοριῶν καὶ στὸν ἔλεγχο τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν, ἀπετέλεσαν τὸν καθοριστικὸ παράγοντα γιὰ τὴν ἐπιτάχυνση τῆς συστάσεώς της∙ ἡ συνοχὴ στὰ θέματα ἀσφαλείας θεωρεῖται ἀπ’ τοὺς Εὐρωπαίους ἡγέτες ὡς ὁ σημαντικότερος παράγων γιὰ τὴν ἐνδυνάμωση τῆς πολιτικῆς ἑνότητος. Πολλὰ προβλήματα, ὅπως ἡ αἴτηση τῶν τριακοσίων ἀπ’ τοὺς ἑξακόσιους ἀστυνομικοὺς τῶν ΜΑΤ γιὰ μετάθεση, θὰ εἶναι δευτερεύοντα∙ ἡ ἀνοχὴ ἢ συγκάλυψη τῆς κυβερνήσεως στὸ παρακράτος καὶ ἡ ἀπαξίωση τῶν πονούντων ἀστυνομικῶν τίθεται ὑπὸ ἐπιτήρηση.