Στὶς ἡρωικὲς πράξεις τῶν Ἀθηναίων κατὰ τὴν μυθικὴ ἐποχὴ ἀναφέρεται ὁ Ἰσοκράτης εἰς τὸν «Πανηγυρικόν» του, ὡς παράδειγμα ἤθους καὶ ἀρετῆς τῶν προγόνων τους∙ προστάτευσαν τοὺς Ἡρακλεῖδες ἀπ’ τὸν Εὐρυσθέα καὶ μετὰ τοὺς «Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις» τοὺς ἡττημένους. «Οὐ γὰρ μικρὸν ἐποίησαν, ἀλλὰ τοσοῦτον τὰς τύχας ἑκατέρων μετήλλαξαν»∙ δὲν ἔκαναν μικρὸ πρᾶγμα, ἀλλὰ ἐπέτυχαν τὴν ἀλλαγὴ τῆς τύχης ἀμφοτέρων. «Ὥσθ’ ὁ μὲν ἱκετεύειν ἡμᾶς ἀξιώσας βίᾳ τῶν ἐχθρῶν ἅπανθ΄ ὅσα διαπραξάμενος ἀπῆλθεν»∙ ὥστε ὁ μὲν Ἄδραστος μὲ τὴν παράκλησή του πρὸς ἡμᾶς ἀξίωσε τὴν προστασία μας, διότι ὑπὸ τὴν ἄσκηση βίας μετεῖχε τῆς ἐκστρατείας καὶ ἀπχώρησε μετά. Ὁ Κρέων, μετὰ τὴν ἧττα τῶν Ἐπτὰ ἐζήτησε τὴν παράδοσή τους ἀπ’ τοὺς Ἀθηναίους, ἐκστρατεύσας ἐναντίον τους∙ αὐτοὶ ὅμως ἀρνήθηκαν, διότι τοὺς παρουσιάσθηκαν ὡς ἱκέτες καὶ τοὺς προστάτευσαν ἀπέναντί του, ὡς ὤφειλαν κατὰ τὰ πάτρια ἔθιμα ὅλων τῶν ἑλληνικῶν πόλεων.