Οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν δεχθεῖ τὴν ἱκεσία τοῦ Ἀδράστου καὶ τῶν ἡττημένων ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις καὶ τοὺς εἶχαν προστατεύσει ἀπέναντι στὴν ἐκδίκηση τοῦ Κρέωντος∙ ἀλλὰ εἶχαν δεχθεῖ καὶ τὴν ἱκεσία τῶν Ἡρακλειδῶν ἀπέναντι στὶς διώξεις τοῦ Εὐρυσθέως. «Εὐρυσθεὺς δὲ βιάσασθαι προσδοκήσας αὐτὸς αἰχμάλωτος γενόμενος ἱκέτης ἠναγκάσθη καταστῆναι»∙ ὁ δὲ Εὐρυσθεὺς πιστεύων ὅτι ἠδύνατο ἐκβιάσαι τοὺς Ἀθηναίους ὁ ἴδιος ἔγινε αἰχμάλωτός τους καὶ ἠναγκάσθη καταστῆναι ἱκέτης. «Καὶ τῷ μὲν ὑπερενεγκόντι τὴν ἀνθρώπινην φύσιν»∙ καὶ εἰς αὐτὸν μὲν ὁ ὁποῖος ὑπερέβη τὴν ἀνθρώπινη φύση. «Ὃς ἐκ Διὸς μὲν γεγονὼς ἔτι δὲ θνητὸς ὢν θεοῦ ῥώμην ἔσχε»∙ ὁ Ἡρακλῆς μὲν γεννήθηκε ἀπ’ τὸν Δία ἀλλὰ ἦταν ἀκόμη θνητὸς καὶ εἶχε ὅμως τὴν δύναμιν ἑνὸς θεοῦ. Ὁ Εὐρυσθεὺς εἶχε ἐκστρατεύσει κατὰ τῶν Ἀθηναίων, διότι εἶχαν παραχωρήσει ἱκεσία στοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἡρακλέους∙ νίκησαν στὴν μάχη τοὺς Ἀργείους καὶ ἔπιασαν αἰχμάλωτο τὸν βασιλέα τους.