Στὴν ἀκύρωση τῶν δεσμεύσεων τοῦ Ναπολεοντίσκου στὴν Θεσσαλονίκη, γιὰ πάγωμα ἀσφαλιστικῶν ὀφειλῶν ἀπὸ ἐπαγγελματίες καὶ ἄλλα, προβαίνει ἡ τρόικα, ἐνῶ οἱ διαπραγματεύσεις ὁδηγοῦνται σὲ ἀδιέξοδο σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ θέματα καὶ ἡ κυβέρνηση δείχνει ὅτι ἐκβιάζει τὸν Διοικητὴ τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος, μὲ ἀφορμὴ διαφημιστικὴ ἑταιρεία τῆς συζύγου του∙ ἡ τακτικὴ τῆς πολώσεως τοῦ πολιτικοῦ κλίματος κλιμακώνεται, καθὼς ἀναβάλλεται ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως καὶ τὸ δημοσιονομικὸ ἀδιέξοδο θεωρεῖται δεδομένο, ἀφοῦ ἐλάχιστοι θὰ πληρώσουν στὸ τέλος τοῦ μηνὸς Ἐφορία καὶ ΕΝΦΙΑ. Ἡ στροφὴ πρὸς ὁλοκληρωτικῆς νοοτροπίας μεθόδους γίνεται καὶ γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς φυγῆς τῶν ψηφοφόρων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ καὶ τῆς διατηρήσεως κάποιας πειθαρχίας στὴν κυβέρνηση∙ εἶναι ἐμφανέστατο ὅτι κανεὶς πλέον δὲν ἀκούει τὸν πρωθυπουργὸ καὶ ὁ κάθε ὑπουργὸς ἀσχολεῖται καὶ ἐξυπηρετεῖ μόνο τὴν στενὴ πολιτική του πελατεία. Ἔτσι ἐξηγοῦνται καὶ οἱ ἀντιφατικότητες καὶ οἱ τόσες ἀλληλοσυγκρουόμενες ἀποφάσεις τῶν ὑπουργῶν.