Τὰ προεκλογικὰ τῆς Ἀμερικῆς περιπλέκονται ἀρκετά, μετὰ τὴν πνευμονία τῆς Χίλλαρυ Κλίντον, καὶ ἀποκαλύπτουν ὅλα τὰ ἀρνητικὰ τῶν δύο ὑποψηφίων∙ οἱ Ἀμερικανοὶ καλοῦνται νὰ ἐπιλέξουν σὲ πενῆντα μέρες τὸν νέο πρόεδρό τους, σὲ ἐποχὴ σοβαρῶν προκλήσεων διεθνῶς καὶ οἰκονομικῆς στασιμότητος τουλάχιστον στὸ ἐσωτερικό. Οἱ δύο ἀντίπαλοι ἐκτονώνονται σὲ ἀμοιβαῖες ὕβρεις καὶ δὲν ἔχουν παρουσιάσει οὔτε ὑποτυπῶδες πρόγραμμα γιὰ τὴν ἑπόμενη μέρα∙ οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες εἶναι ἡ ἰσχυρότερη στρατιωτικὴ δύναμη στὸν κόσμο, ἀλλὰ ὄχι ἡ πρώτη οἰκονομία καὶ μὲ ἐξαιρετικὰ μειωμένο τὸ κύρος τους. Ὁ μονοπολικὸς κόσμος ἔχει τελειώσει ἀπὸ καιρὸ καὶ μόνο στὴν Οὐάσιγκτον δὲν ἔχουν καταλάβει ὅτι ὁ πολυπολικὸς εἶναι γεγονὸς ἀδιαμφισβήτητο∙ πάντως πολλοὶ οἰκονομικοὶ καὶ ἄλλοι παράγοντες κινοῦνται γιὰ κάποια διέξοδο, ἀλλὰ εἶναι ζήτημα τοῦ ἐὰν προλαβαίνουν πλέον. Ὁ ἀμερικανικὸς λαὸς σὲ μεγάλο ποσοστὸ ἔχει πολωθεῖ, καὶ μοιάζει μὲ τὸν βρεταννικὸ λίγους πρὶν στὸ δημοψήφισμα.