Ἡ συνάντηση τοῦ Ναπολεοντίσκου μὲ τὸν Ταχὶπ Ἐρντογάν, μὲ δύο τουρκικὲς σημαῖες πίσω τους καὶ μικρὴ ἑλληνική, μαζὶ μὲ τουρκική, στὸ τραπεζάκι μπροστά τους, θεωρεῖται πράξη βρώμικης δουλικότητας καὶ ἐθνικῆς ταπεινώσεως∙ τὴν ἐθιμοτυπία στὰ θέματα αὐτὰ πρέπει νὰ τὴν ἔμαθε κι ὁ ἴδιος, διότι στὶς συναντήσεις μὲ ἄλλους ἀρχηγοὺς κρατῶν, Ἀμερικῆς, Κίνας, Ρωσίας, Γαλλίας πάντοτε ἦταν πίσω του οἱ δύο σημαῖες. Τέτοιες ἐνέργειες δὲν γίνονται ποτὲ τυχαῖα, διότι κι ἂν τὸ παρέβλεψαν ὁ πρωθυπουργὸς κι ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός, παρεμβαίνει ἡ ἐθιμοτυπία καὶ τοὺς τὸ θυμίζει∙ ἑπομένως εἶναι συνειδητὴ πράξη ἐθνικῆς μειοδοσίας. Στὶς διεθνεῖς σχέσεις ἡ ἐθιμοτυπία βαρύνει πάντοτε πολὺ περισσότερο ἀπ’ τὶς συζητήσεις∙ οἱ συνομιλίες ἔπειτα γίνονται μυστικὰ κι ἐλαχιστοι ἔχουν γνώση τοῦ περιεχομένου τους.