Οἱ εἰσβολὲς τῶν βαρβαρικῶν φυλῶν εἶχαν ἀπειλήσει τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν ἡρωικὴ καὶ προκλασικὴ ἐποχή∙ εἶχαν ἀπαντήσει καὶ τότε οἱ Ἕλληνες ἑνωμένοι, ἀλλὰ τὸ μεγάλο βάρος εἶχαν σηκώσει οἱ Ἀθηναῖοι. «Ἐπὶ δὲ τῶν μεγίστων τὸν αὐτὸν τρόπον ὅν περ ὀλίγῳ πειράσομαι καὶ περὶ τούτων διελθεῖν»∙ γιὰ τοὺς μεγαλύτερους κινδύνους μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἀλλὰ μὲ λίγα λόγια θὰ ἐπιχειρήσω τὴν ἐξιστόρησή τους. «Ἔστιν γὰρ ἀρχικώτατα μὲν τῶν γενῶν Σκύθαι καὶ Θρᾷκες καὶ Πέρσαι»∙ τὰ πιὸ παλιὰ ἀπ’ τὰ γένη τῶν βαρβάρων εἶναι οἱ Σκύθες, οἱ Θρᾶκες καὶ οἱ Πέσρες. «Τυγχάνουσι δ’ οὗτοι μὲν ἅπαντες ἡμῖν ἐπιβουλεύσαντες»∙ συνέβη δὲ αὐτοὶ ὅλοι νὰ ἐπιβουλευθοῦν ἐμᾶς. «Ἡ δὲ πόλις πρὸς ἅπαντας τούτους διακινδυνεύσασα»∙ καὶ ἡ πόλις δὲ νὰ ἔχει κινδυνεύσει ἀπὸ ὅλους αὐτούς. Ἐθεωρεῖτο ἀπ’ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἡ Ἀθήνα ὡς ἡ πιὸ ἰσχυρὴ και ἐδέχετο πρώτη τοὺς εἰσβολεῖς.