Σὲ ἄτακτη ἀναδίπλωση προχώρησε ὁ Ναπολεοντίσκος στὴν συζήτηση γιὰ τὴν παιδεία στὴν Βουλὴ καὶ ἐγκατέλειψε τὴν τακτικὴ τῆς πολώσεως τῆς πρωτολογίας του∙ αἰτία εἶναι δύο λόγοι, ἡ ἀρνητικὴ ἀπήχηση στὸν κόσμο, καὶ περισσότερο ἀκόμη στὸ κόμμα του, τῆς ἄκρας ἐπιθετικότητάς του κατὰ τῆς Νέας Δημοκρατίας, μὲ κολοφώνα τὴν διαπλοκὴ καὶ ἡ ἀνυποχώρητη ἀπαίτηση τῆς ἐκκλησίας γιὰ ὑποχώρηση στὰ θρησκευτικά. Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἀποδέχθηκε εὐχαρίστως τὴν πρότασή του γιὰ συζήτηση τῆς διαπλοκῆς, χωρὶς νὰ παραδρομήσει ἀπ’ τὸ ἐκπαιδευτικό, παρὰ μόνο θυμίζοντάς του, «δὲν ἀκούσατε τίποτε γιὰ Καλογρίτσα»∙ ἡ ἀρνητικὴ ἀπήχηση τῆς πρώτης τακτικῆς του φάνηκε κι ἀπ’ τὴν παγερὴ ὑποδοχὴ τῶν βουλευτῶν του, ἐνῶ τὴν στροφή του στὸ τέλος οὔτε κἂν τὴν ἀντιλήφθηκαν καὶ τὴν «πέρασαν» σιωπηλά. Ὁ ἀκροδεξιὸς ἑταῖρος μάλιστα ἔθεσε ζήτημα συνοχῆς τῆς κυβερνήσεως γιὰ τὴν ἐκκλησία κι ἔσπευσε νὰ ζητήσει διὰ ζώσης τὶς εὐλογίες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου.