Ἡ δοκιμασία στὸ Γιουρογουωρκινγκγκροὺπ ἀποβαίνει ἀνυπέρβλητη, διότι οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν βαρεθεῖ μὲ τὰ ψέμματα καὶ τὶς κουτοπονηριὲς τοῦ Ναπολεοντίσκου καὶ τῶν ὑπουργῶν του∙ τὸ κύρος τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρώπη βρίσκεται ὑπὸ τὸ μηδὲν καὶ στὰ κατώτερο σημεῖο τῆς μνημονιακῆς ἑπταετίας. Οἱ διαρροὲς στὸν ἀγγλοσαξωνικὸ τύπο, γιὰ παρατηρήσεις τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ στὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοῦ Βόλφγκανγκ Σώυμπλε, γιὰ καθυστερήσεις στὶς μεταρρυθμίσεις καὶ στὸ προσφυγικό, ἐνῶ παρεμβαίνει καὶ ἡ Ἐπιτροπὴ γιὰ τὶς «ἀδυναμίες» στὴν καταπολέμηση τῆς τρομοκρατίας καὶ στὴν ἐνημέρωση τῶν Ὑπηρεσιῶν της γιὰ τοὺς πιθανοὺς τρομοκράτες μεταξὺ τῶν προσφύγων, ἔγιναν ἐκουσίως. Τὰ δημοσιεύματα δὲν γίνονται τυχαῖα, ἀλλὰ θεωροῦνται ὡς προμήνυμα γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως∙ τὸ Μαξίμου ἐπιχείρησε ἀπαξιῶσαι τὶς πληροφορίες, ἀλλὰ ἡ οὐσία εἶναι ἄλλη∙ οἱ Εὐρωπαῖοι διαπιστώνουν ὅτι ἡ ἀποφυγὴ τῆς κυβερνήσεως γιὰ συνεργασία, δὲν γίνεται μόνο γιὰ κομματικοὺς λόγους. Ὑποψιάζονται ὅτι κάποιοι τρίτοι παρεμβαίνουν …