Ἡ διεθνὴς παρουσία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ἔχει ἐξασθενίσει ἀρκετὰ τὸν τελευταῖο καιρὸ καὶ πολλοὶ διπλωμάτες μιλοῦν γιὰ ἐπικίνδυνη ἀπουσία∙ χαρακτηριστικὰ ἀναφέρουν τὴν πλήρη διάσταση ἀπόψεων Πενταγώνου καὶ Σταίητ Ντηπάρτμεντ στὸ θέμα τῆς Συρίας, μὲ τὸν πρόεδρο σὲ οὐδέτερο ρόλο. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ κατάσταση νὰ ἔχει ἐκτραχυνθεῖ μὲ σοβαρὲς προεκτάσεις πρὸς ἄλλα προβλήματα∙ ὁ Μπάρακ Ὀμπάμα δείχνει ὅτι δὲν ἀναλαμβάνει πρωτοβουλίες, ἀκόμη καὶ γιὰ ἐπείγοντα θέματα καὶ ὅλα τὰ ἀφήνει γιὰ τὸν ἑπόμενο πρόεδρο, ὅποιος κι ἂν αὐτὸς μεταξὺ τῶν δύο, ἐξ ἴσου ἀντιπαθῶν στὴν κοινὴ γνώμη. Ἀλλὰ ὁ ἑπόμενος πρόεδρος θὰ ἀναλάβει στὶς 20 Ἰανουαρίου καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν ἐπὶ τετράμηνο νὰ παραμένουν ἐκκρεμῆ τόσα προβλήματα∙ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι οἱ δύο ὑποψήφιοι, Χίλλαρυ Κλίντον καὶ Ντόναλντ Τράμπ, ἀσχολοῦνται ἀποκλειστικὰ μὲ τὶς ἀμοιβαῖες καταγγελίες τους καὶ ἀποφεύγουν τὴν συζήτηση τῶν σοβαρῶν πολιτικῶν καὶ οἰκονομικῶν προβλημάτων. Ἄδηλο μέλλον…