Οἱ Θρᾶκες, μὲ ἀρχηγὸ τὸν Εὔμολπο, υἱὸ τοῦ Ποσειδῶνος, καὶ οἱ Σκύθες, μὲ τὶς Ἀμαζόνες, κόρες τοῦ Ἄρεως, εἶχαν εἰσβάλει τὴν ἡρωικὴ ἐποχὴ στὴν Ἑλλάδα καὶ κατάστρεψαν τὰ πάντα∙ σὲ διαφορετικὲς χρονικὲς στιγμὲς εἰσέβαλαν, ὅταν ἡ κάθε μιὰ φυλή τους κυριαρχοῦσε στὴν Εὐρώπη. «Μισοῦντες μὲν ἅπαν τὸ τῶν Ἑλλήνων γένος»∙ μισοῦσαν μὲν ὁλόκληρο τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων. «Ἰδίᾳ δὲ πρὸς ἡμᾶς ἐγκλήματα ποιησάμενοι»∙ ἰδιαιτέρως δὲ εἰς βάρος μας ἔκαναν ἐγκλήματα. «Νομίζοντες ἐκ τούτου τοῦ τρόπου πρὸς μίαν πόλιν κινδυνεύσειν, ἁπασῶν δ’ ἅμα κρατήσειν»∙ πίστευαν δὲ ὅτι μὲ τὴν τακτική τους αὐτὴ ὅτι ἐὰν ριψοκινδυνεύσουν πρὸς μία, θὰ ἐπικρατήσουν ταυτοχρόνως σὲ ὅλες τὶς πόλεις. Δὲν ὑπάρχουν πολλὲς γραπτὲς μαρτυρίες γιὰ τὶς εἰσβολὲς αὐτές, παρὰ μόνο ἀναφορὲς ἀπ’ τοὺς ρήτορες τοῦ τετάρτου π.Χ. αἰῶνος κυρίως∙ πάντως εἶχε μείνει στὴν μνήμη τῶν Ἑλλήνων ὁ πόλεμός τους ἐναντίον τῶν δύο εἰσβολῶν.