Οἱ Μηδικοὶ πόλεμοι ἦταν ὁ χειρότεροι πόλεμοι τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν βαρβάρων στὴν ἱστορία τους∙ εἶχαν ἀντιληφθεῖ οἱ μεγάλες πόλεις τῆς ἐποχῆς, ἡ Σπάρτη καὶ αἱ Ἀθῆναι, ὅτι κινδύνευε ἡ ἴδια ἡ ὑπόσταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐὰν ὑποτάσσονταν στοὺς Πέρσες καὶ γίνονταν μιὰ μικρὴ ἐπαρχία τῆς ἀχανοῦς αὐτοκρατορίας τους. «Μεγίστου γὰρ πολέμου συστάντος ἐκείνου, καὶ πλείστων κινδύνων εἰς τὸν χρόνον συμπεσόντων»∙ διότι ἦταν ὁ μέγιστος πόλεμος ἐκεῖνος, καὶ συνέπεσαν πολλοὶ κίνδυνοι στὸν ἴδιο χρόνο. «Καὶ τῶν μὲν πολεμίων ἀνυποστάντων οἰομένων εἶναι διὰ τὸ πλῆθος»∙ καὶ οἱ μὲν ἐχθροὶ εἶχαν τὴν γνώμην ὅτι εἶναι ἀκατανίκητοι γιὰ τὸ πλῆθος τους. «Τῶν δὲ συμμάχων ἀνυπέρβλητον ἡγουμένων ἔχειν τὴν ἀρετήν»∙ οἱ δὲ σύμμαχοι πίστευαν ὅτι εἶχαν ἀκατάβλητη τὴν ἀρετή. Ἡ πίστη τῶν Ἑλλήνων στὴν ἀνεξαρτησία καὶ στὶς πολιτικές τους ἐλευθερίες χαλυβδώθηκε στοὺς Μηδικοὺς πολέμους∙ ἄλλαξε τὸ ἦθος τους τὴν ἑπομένη τῆς νίκης.