Ἡ δεύτερη τηλεμαχία στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἀποδείχθηκε πιὸ ἀμφίρροπη ἀπ’ τὴν πρώτη, τριάντα μέρες πρὸ τῶν ἐκλογῶν∙ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν ἔγιναν σοφώτεροι σὲ κανένα θέμα, ἐκτὸς τῶν ὀξυτάτων προσωπικῶν ἀντεγκλήσεων, γιὰ θέματα ἄσχετα μὲ τὰ προβλήματα τῆς χώρας. Οἱ σοβαροὶ ἀναλυτὲς δὲν κρύβουν τὴν ἔντονη ἀνησυχία τους γιὰ τὴν πορεία τῆς Ἀμερικῆς καὶ τοῦ κόσμου, διότι δὲν γνωρίζει κανεὶς τὸ ποιὰ πολιτικὴ θὰ ἀκολουθήσει ὁ καθένας ἀπ’ τοὺς δύο, στὸ πρόβλημα τῆς Συρίας, τῶν σχέσεων μὲ τὴν Ρωσία, μὲ τὴν Εὐρώπη, στὸ διεθνὲς ἐμπόριο καὶ στὸ συναλλαγματικό∙ ὅλα εἶναι ἐκκρεμῆ καὶ δὲν φαίνονται διατεθειμένοι, ἡ Χίλλαρυ Κλίντον καὶ ὁ Ντόναλντ Τρὰμπ νὰ τὰ διευκρινίσουν στὶς τελευταῖες τέσσερες ἑβδομάδες, ἂν καὶ πολλοὶ λένε ὅτι δὲν προλαβαίνουν πλέον. Ἴσως βρεθοῦμε πρὸ ἐκπλήξεων μὲ τὸ ἀποτέλεσμα, ὅποιος κι ἂν ἐκλεγεῖ, διότι ἀκόμη ἡ Οὐάσιγκτον ἐπηρεάζει ἀποφασιστικὰ τὶς τύχες ὅλων μας.