Οἱ Ἀθηναῖοι σήκωσαν τὸ μεγαλύτερο βάρος τῶν Περσικῶν πολέμων, μόνοι τους στὴν μάχη τοῦ Μαραθῶνος καὶ μὲ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, μὲ πρώτους τοὺς Σπαρτιᾶτες, στὴν Σαλαμίνα καὶ στὶς Πλαταιές∙ τὴν ἑπομένη γνώριζαν ὅτι εἶχαν ἄλλο ἦθος, εἶχαν ἀποκτήσει αὐτοπεποίθηση καὶ θάρρος. «Ἀμφοτέρων κρατήσαντες ὡς ἑκατέρων προσῆκεν, καὶ πρὸς ἅπαντας τοὺς κινδύνους διενεγκόντες»∙ ἀφοῦ ἐπικράτησαν σὲ ἀμφότερους τοὺς πολέμους, καὶ ἀντεπεξῆλθαν σὲ ὅλους τοὺς κινδύνους. «Εὐθὺς μὲν τῶν ἀριστείων ἠξιώθησαν, οὐ πολλῷ δ’ ὕστερον τὴν ἀρχὴν τῆς θαλάσσης ἔλαβον»∙ ἀμέσως μετὰ ἀξιώθηκαν μὲν τὴν ἀπονομὴ τῶν ἀριστείων, κι ὄχι πολὺ ἀργότερα ἀνέλαβαν τὴν ἡγεσία τοῦ κατὰ θάλασσα πολέμου. «Δόντων μὲν τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, οὐκ ἀμφισβητούντων δὲ τῶν νῦν ἡμᾶς ἀφαιρεῖσθαι ζητούντων»∙ διότι τοὺς τὴν παραχώρησαν μὲν οἱ ἄλλοι Ἕλληνες, ἀλλὰ δὲν τὴν ἀμφισβήτησαν ὅσα τώρα ζητοῦν νὰ μᾶς ἀφαιρέσουν. Στὴν σύσταση τῆς δευτέρας ἀθηναϊκῆς συμμαχίας ἀναφέρεται ὁ Ἰσοκράτης.