Τὴν προδιαγεγραμμένη ἀποτυχία του ἐπιβεβαίωσε ὁ Ναπολεοντίσκος στὴν ὁμιλία του στὸ συνέδριο, μὲ ἐμμονὴ στὰ παλιὰ συνθήματά του, γιὰ ἀπόδοση τοῦ προγράμματός του σὲ ὅριο πενταετίας, μὲ μείωση ἀνεργίας κατὰ 10%∙ δηλαδή, πολὺ χαμηλότερα καὶ ἀργότερα ἀπ’ τὰ ποσοστὰ τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ. Ἡ ἀγωνία του γιὰ τὴν ρύθμιση τοῦ χρέους ἦταν ἐμφανέστατη, γιὰ ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεων τῶν Εὐρωπαίων, ἀλλὰ μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι αὐτὸς ἐκπληρώνει τὶς δεσμεύσεις του γιὰ τὶς μεταρρυθμίσεις∙ τὸ παγερὸ ὅμως ἀκροατήριο ἦταν ἡ ἀπογοήτευσή του, ἐνῶ ἑπτὰ σημαῖες ἀνέμιζαν κάπως, ἀλλὰ χωρὶς τὴν αἰσθητὴ παρουσία νεολαίας. Οἱ ὑποσχέσεις γιὰ προσλήψεις στὴν ὑγεία καὶ τὴν ἀνάπρυξη δὲν ἔδειξε ὅτι ἔπεισε τοὺς σκεπτικοὺς ἀκροατές του∙ οἱ σύνεδροι εἶχαν τὴν ἐντύπωση ὅτι ἀκοῦν προεκλογικὴ ὁμιλία καὶ πολλοὶ διερωτήθηκαν, ἂν αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ προσφυγὴ στὶς κάλπες εἶναι στὸ μυαλό του, ἀφοῦ βλέπει ὁλοφάνερα τὴν ἀποτυχία του.