Ἡ συμβολὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς Σπάρτης στὴν ἀπόκρουση τῆς εἰσβολῆς τῆς Περσῶν ἀπασχολεῖ περισσότερο τὸν Ἰσοκράτη στὸν «Πανηγυρικόν» του∙ ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῆς μεγαλύτερης αὐτοκρατορίας τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀπ’ τὸ Αἰγαῖο μέχρι τὶς Ἰνδίες, τοὺς γέμισε μὲ θάρρος καὶ αὐτοπεποίθηση, ἦταν ἄλλοι ἄνθρωποι τὴν ἑπομένη ἡμέρα. «Βούλομαι δ’ ὀλίγῳ μακροτέρα περὶ τοῖν πόλεοιν εἰπεῖν καὶ μὴ ταχὺ λίαν παραδραμεῖν»∙ θέλω μὲ ὀλίγον περισσότερα νὰ περιγράψω γιὰ τὶς δύο πόλεις καὶ νὰ μὴν τὶς προσπεράσω χωρὶς λόγο. «Ἵν’ ἀμφοτέρων ἡμῖν ὑπομνήματα γένηται»∙ ὥστε νὰ καταγραφεῖ γιὰ ἀμφότερες ἡ συνεισφορά τους. «Τῆς τε τῶν προγόνων ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς τοὺς βαρβάρους ἔχθρας»∙ γιὰ τὴν ἀρετὴ πρωτίστως τῶν προγόνων μας καὶ τὴν ἔχθρα κατὰ τῶν βαρβάρων. Ἕναν αἰῶνα μετὰ τοὺς Μηδικοὺς πολέμους ἔγραφε ὁ φιλόσοφος καὶ ἐπιδίωκε τὴν ἀνάταση τῶν Ἑλλήνων στὸ
ἀγωνιστικὸ πνεῦμα τῶν ἡμερῶν τους.