Ὡς ἀπειλὴ γιὰ τὴν σταθερότητα τῆς περιοχῆς θεωρεῖται πλέον ὁ Ναπολεοντίσκος ἀπ’ τὶς μεγάλες δυνάμεις∙ ἔτσι ἑρμενεύονται οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Γάλλου προέδρου γιὰ τὴν ὑπόθεση τῆς δραχμῆς. Μάλιστα ἔγιναν ἀπὸ δύο κράτη, μὲ γνωστὲς τὶς διαφωνίες τους, ἀλλὰ μὲ ἐνδιάφερον γιὰ τὴν ἀποφυγὴ ἐπεκτάσεως τῆς ἀναταραχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς∙ δὲν ἔγιναν τυχαῖα αὐτά, ἐνῶ οἱ Εὐρωπαῖοι ζητοῦν τὴν ἐπιτάχυνση τῶν μεταρρυθμίσεων καὶ ἀναβάλλουν ἐπὶ διετία τὴν συζήτηση γιὰ τὸ χρέος. Στοὺς διεθνεῖς διπλωματικοὺς κύκλους σχολιάζεται τὸ γεγονὸς εὐρύτατα καὶ θεωρεῖται πρωτοφανές, τόσο προκλητικὰ δύο μεγάλοι νὰ ἀπαξιώνουν ἡγέτη τρίτης χώρας, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐμφανιζόταν ὡς στενὸς φίλος τους∙ πολιτικὰ αὐτὸ θεωρεῖται ὡς πλήρης ἀπομόνωση τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ τῆς χώρας στὴν διεθνῆ σκηνή, διότι ἐπιβάλλει τὴν ἀπαξίωσή του καὶ τὴν ἄρση τῆς ἐλαχίστου ἐμπιστοσύνης ἀπεναντί του. Ἀποδεικνεύεται ὅτι περισσότερο φοβοῦνται τὴν ἐπανάληψη παροιμοίων κινήσεων καὶ στὸ ἄμεσο μέλλον.