Τὸ Συμβούλιο τῶν ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως συμφώνησε, ἐμμονῇ τῆς Βρεταννίας, στὴν ἐπιβολὴ κυρώσεων κατὰ τῆς Συρίας, γιὰ τὰ θύματα μεταξὺ τῶν ἀμάχων στοὺς βομβαρδισμοὺς τοῦ Ἀλεπίου, ἀλλὰ δὲν ἔκανε δεκτὴ τὴν πρόταση γιὰ ἐπέκτασή τους καὶ στὴν Ρωσία∙ πολλοὶ ὑπουργοί, Γερμανίας, Αὐστρίας, Οὐγγαρίας, Σλοβακίας διαφώνησαν, ἐνῶ ὁ Γάλλος τήρησε οὐδέτερη στάση. Οἱ πιέσεις τῶν Ἀμερικανῶν ἦταν ἰσχυρές, ἀλλὰ ἀποκαλύφθηκε καὶ ἡ ἐξάχνωση τῆς ἀγγλικῆς ἐπιρροῆς μετὰ τὸ δημοψήφισμα∙ μὲ τὴν ἐξαίρεση τῆς Πολωνίας, καμμία ἄλλη χώρα δὲν ὑποστήριξε τὸ Λονδίνο, ἐνῶ καὶ οἱ κυρώσεις εἶναι κυρίως διοικητικῆς μορφῆς καὶ ἀδιάφορες γιὰ τὴν Δαμασκό. Φαίνεται ὅτι, καὶ ἡ προπαγάνδα τοῦ φιλοατλαντικοῦ τύπου, γιὰ προσχώρηση τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ στὴν ἀνάγκη ἐπεκτάσεως τῶν κυρώσεων κατὰ τῆς Μόσχας, μᾶλλον εἶναι εὐσεβεῖς πόθοι, γιὰ νὰ προκαταλάβουν τὴν καγκελάριο∙ οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν κάνουν διάκριση βομβαρδισμῶν σὲ Ἀλέπι καὶ Μοσούλη.