Οἱ ἐπιθέσεις στὸ Ἀλέπι καὶ στὴν Μοσούλη μετατρέπονται στὴν σύγκριση τῶν ἐπεμβάσεων στὴν Συρία καὶ στὸ Ἰρὰκ τῶν δύο μεγάλων∙ Ρωσία καὶ Ἀμερικὴ ἀνταγωνίζονται τὸ ποιὰ θὰ κερδίσει πρώτη στὴν ἀποφασιστικὴ μάχη κατὰ τοῦ χαλιφάτου, μὲ τὴν στήριξη τῶν ἐθνικῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων. Οἱ Ρῶσοι ἔχουν ἀποκλείσει τοὺς Τζιχναντιστὲς στὶς ἀνατολικὲς συνοικίες τῆς μεγαλουπόλεως καὶ ἔχουν ἀφήσει διακόψει τοὺς ἀεροπορικοὺς βομβαρδισμούς, ὥστε νὰ διαφύγουν οἱ ἄμαχοι καὶ οἱ ὁπλισμένοι σὲ ἄλλα μέρη∙ φαίνεται ὅτι κερδίζουν τὴν μάχη καὶ καταλαμβάνουν ὁλόκληρη τὴν πόλη, καθὼς καὶ ἡ προπαγάνδα γιὰ θύματα ἀμάχους γίνεται μπούμερανγκ, διότι ἡ κοινὴ γνώμη διερωτᾶται, ἂν οἱ σύμμαχοι ρίχνουν σοκολατάκια. Στὴν Μοσούλη τὰ πράγματα φαίνονται δυσκολώτερα, διότι οἱ συμμαχικὲς δυνάμεις ἔχουν καταλάβει τὰ γύρω χωριά, ἀλλὰ κατὰ τὸ Παρίσι ὁ πόλεμος μπορεῖ νὰ κρατήσει καὶ μῆνες. Ἑπομένως οἱ ἀμερικανικὲς ἐκλογὲς θὰ γίνουν μὲ ἀνοικτὸ πόλεμο.