Ὡς παρίας τῆς δημοκρατικῆς Εὐρώπης περιφερόταν ὁ Ναπολεοντίσκος στὸ Εὐρωσυμβούλιο, μὲ ἐλάχιστους ἡγέτες νὰ τὸν συναντοῦν στὰ πεταχτὰ καὶ νὰ τοῦ ἀφήνουν ὑπονοούμενα γιὰ τὸν σεβασμὸ τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν στὴν Ἑλλάδα∙ τὸ αἴτημα γιὰ τὸ χρέος δὲν πείθει κανέναν, διότι ὅλοι γνωρίζουν ὅτι εἶναι χωρὶς ἀντικείμενο, ἀφοῦ δὲν ἔχουν προχωρήσει οἱ μεταρρυθμίσεις, δὲν ἔχει ἀποκατασταθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν οἰκονομία καὶ ἔχουν ἐνισχυθεῖ, μετὰ τὸ συνέδριο, οἱ συντεχνιακὲς δυνάμεις στὴν κυβέρνηση. Ὁ ἴδιος δείχνει ὅτι τὰ ἔχει χαμένα καὶ σώζεται στὴν δημοσιότητα ἀπ’ τὴν λογοκρισία τῆς διαπλοκῆς καὶ μόνο∙ τὰ στοιχεῖα εἶναι ἀμείλικτα, ἤδη κατέφθασε ἡ γενιὰ τῶν ἑκατὸ εὐρὼ τὸν μήνα, ὅταν ἐξελέγη μὲ σύνθημα γιὰ 751, καὶ κεραυνοβολοῦσε τὶς δεξιὲς κυβερνήσεις γιὰ τὰ πεντακόσια καὶ ἑξακόσια. Οἱ αὐθόρμητες ἀντιδράσεις τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ κλιμακώνονται, καθὼς ἀποκαλύπτονται τὰ ψέμματά του, ὅπως μὲ τὴν προστασία τῶν πλειστηριασμῶν πρώτης κατοικίας.