Ἡ ἀφοσίωση τῶν πολιτῶν στὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ πολέμου κατὰ τῶν Περσῶν ἦταν τὸ πρώτιστο καθῆκον τους στὴν περίοδο ἐκείνη κι ὄχι οἱ οἰκογενειακὲς καὶ οἱ προσωπικές τους ἀνάγκες∙ αὐτὴ ἡ ἀνάταση ἐπέτρεψε τοὺς Ἕλληνες τὴν νίκη τους κατὰ τῶν πολλαπλασίων ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν ἑλληνικῶν πόλεων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τὴν ἄνθηση τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν στὴν συνέχεια. «Τούτων δ’ ἦν αἴτιον ὅτι τοὺς νόμους ἐσκόπουν ὅπως ἀκριβῶς καὶ καλῶς ἕξουσιν»∙ ὁ ἡρωισμός τους καὶ ἡ ἀγωνιστικότης τους ἦταν τότε τὸ αἴτιο, ὅτι προσαρμόζονταν στοὺς νόμους, ὅπως ἀκριβῶς αὐτοὶ προέβλεπαν καὶ καλῶς τοὺς ὑπηρετοῦσαν. «Οὐχ οὕτω τοὺς περί τῶν ἰδίων συμβολαίων ὡς τοὺς περὶ τῶν καθ’ ἕκαστην τὴν ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων»∙ ὄχι κατὰ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιμετώπιζαν τὶς δικές τους συνήθειες, ὡς πρὸς τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ἐπαγγελματικῶν τους ἀναγκῶν. Ἡ ὑπέρβαση τῆς καθημερινότητος μετροῦσε.