Ἡ ἐκτόξευση τῶν χρεῶν τοῦ δημοσίου πρὸς τοὺς ἰδιῶτες –καὶ ἡ ἄρνηση τῆς κυβερνήσεως νὰ πληρώσει συντάξεις καὶ ἐφὰξ- συνοδεύεται ἀπ’ τὶς ἐκρήξεις τοῦ κόσμου, ὅπως φαίνεται μὲ τὶς ἀντιδράσεις στοὺς πλειστηριασμούς∙ ἤδη οἱ Βρυξέλλες ἀποκάλυψαν τὰ ψέμματα, ὅταν εἶχε ὑποχρέωση ἡ κυβέρνηση νὰ διαθέσει δύο δις εὐρὼ σὲ συνταξιούχους τὸ τελευταῖο τρίμηνο καὶ διέθεσε μόνο 27 ἑκατομμύρια, ἐνῶ ἡ ἀπόκρυψη χρεῶν ἀνέρχεται σὲ τρία δις. Ἡ ἐξέγερση ἐπεκτείνεται σὲ ὅλα τὰ στρώματα, ἐνῶ ἡ συμμετοχὴ τῶν ψηφοφόρων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲν περιορίζεται μόνο σὲ ὅσους μετακινήθηκαν πρὸς τὰ ἀριστερά του∙ τὸ ἀδιέξοδο εἶναι ἐμφανέστατο καὶ τὸ Μέγαρο Μαξίμου ἀναζητάει σωσίβιο στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀμερικανοῦ προέδρου σὲ δύο ἑβδομάδες περίπου. Ἀλλὰ ἡ ἐπίσκεψη γίνεται, γιὰ ἐξασφάλιση τῆς σταθερότητος στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, ἐνῶ παραμένει ἀνοικτὴ ἡ πληγὴ τῆς Συρίας∙ ὁ ἑπόμενος πρόεδρος ἔχει μπροστά του τὰ δυσεπίλυτα προβλήματα.