Σὲ ἀναμονὴ τῶν ἀποτελεσμάτων τῶν ἀμερικανικῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν βρίσκεται ἡ Εὐρώπη, ἐνῶ ἔχει ὑποστεῖ τὴν πληγὴ τῆς ἀποχωρήσεως τῆς Βρεταννίας ἀπ’ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση∙ οἱ ἡγέτες τῆς Εὐρωζώνης ἀπέφυγαν, εὐφυῶς φερόμενοι, τὴν ὅποια ἔνδειξη γιὰ τὴν προτίμησή τους πρὸς τὴν μία ἢ τὸν ἄλλον. Γνωρίζουν ἄριστα ὅτι ἡ ἱστορικὴ καμπὴ γιὰ τὴν μεγάλη χώρα καὶ γιὰ τὸν κόσμο ὁλόκληρο εἶναι κρίσιμη, ἀλλὰ καὶ ἀναζητοῦν τοὺς πρόσφορους τρόπους ἀντιμετωπίσεως τῆς νέας καταστάσεως∙ ὁπωσδήποτε ὁ κόσμος γυρίζει σελίδα καὶ ἡ γηραιὰ ἤπειρος ἴσως χειρότερα ἀπ’ τὶς ἄλλες περιοχές∙ βαδίζει πρὸς τὴν διεθνῆ της ἀπεξάρτηση καὶ αὐτοτελῆ περουσία της, ὅσο δύσκολο κι ἂν εἶναι αὐτό. Τὸ εὐρὼ ἀπεδείχθη ἰσχυρὸ νόμισμα, ἀλλὰ καὶ ἰσχυρότερος δεσμὸς συνοχῆς τῶν ἑταίρων της, «τὸ νόμισμα οἷον ἐγγυητὴς ἐσθ’ ἡμῖν», κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη∙ ὅσο κι ἂν ἀγνοοῦν τὶς φιλοσοφικές του ρήσεις ἡ πραγματικότης τοὺς ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς.