Ἡ ἐπιχείρηση ἀπελευθερώσεως τῆς Ράκκα ἀπ’ τοὺς κουρδικὲς δυνάμεις, μὲ τὴν καθοδήγηση τῶν Ἀμερικανῶν, ἔχει πολλὲς διαστάσεις∙ ἡ ἐπίθεση γιὰ τὴν περικύκλωση τῆς πρωτευούσης τῶν Τζιχαντιστῶν ὁπωσδήποτε ἐπισπεύδεται, λόγῳ τῶν ἀμερικανικῶν ἐκλογῶν καὶ τῆς στασιμότητος στὴν Μοσούλη, ἀλλὰ καὶ τοῦ φόβου, ὅτι ὁ συριακὸς στρατὸς καὶ οἱ Ρῶσοι προετοιμάζονται γιὰ τὴν κατάληψή της. Ἡ Οὐάσιγκτον ἤθελε νὰ παρουσιάσει κάποια θεαματικὴ κίνηση στὸν λαό της καὶ ἐπέλεξε τὴν Ράκκα∙ ἀπὸ στρατηγικῆς πλευρᾶς εἶναι δικαιολογημένη, διότι ἀποκόπτει τὸν δρόμο ἐπικοινωνίας Μοσούλης-Ράκκας καὶ ἑπομένως τὴν ἀποστολὴ ἀμοιβαίας βοηθείας. Ἡ συνδιαλλαγὴ Τουρκίας καὶ Ἀμερικῆς γιὰ τὸ θέμα δὲν ἔχει γίνει ἀκόμη γνωστή, ἐνῶ δὲν γνωρίζουμε καὶ τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἄλλων ἰσλαμιστικῶν ὀργανώσεων∙ ἡ Ἀλ Νούρσα, παρακλάδι τῆς Ἀλ Κάιντα, εἶναι ἡ κύρια δύναμη στὴν Ράκκα, ἀλλὰ στὸ Ἀλέπι εἶναι ἡ προστατευόμενη τῶν Δυτικῶν. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη ἡ ἰσορροπία μεταξὺ αὐτῶν.