Ἡ σπουδὴ στὴν ρύθμιση τῶν προβλημάτων τῶν παρακαθημένων τῶν ὑπουργῶν ἀπασχολεῖ πλέον τὴν κυβέρνηση, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο πρόβλημα∙ στὸ νομοσχέδιο γιὰ τὰ προαπαιτούμενα περιλαμβάνονται καὶ δύο ἄλλες ρυθμίσεις ποὺ δὲν εἶναι μνημονιακές. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ τὴν χορήγηση αὐξήσεων στοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους σὲ βάθος τετραετίας, ἐνῶ τοὺς κάνει μεγάλες περικοπὲς μὲ τὶς ἀλλαγὲς στὸ βαθμολόγιό τους∙ ἡ δεύτερη προβλέπει προνομιακὴ μισθοδοσία στοὺς συμβούλους τῶν ὑπουργῶν, μὲ μισθοὺς φανταστικοὺς γιὰ τοὺς ἄλλους ὑπαλλήλους. Γνωρίζουν ὅτι εἶναι σύντομος ὁ βίος τους στὴν ἐξουσία καὶ τρέχουν νὰ τακτοποιήσουν τοὺς δικούς τους μὲ ὅποιο τρόπο μποροῦν∙ ἡ ἔννοια τῆς νομιμότητος καὶ τῆς ἰσονομίας ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν ὑπάρχει στὴν πρώτη φορὰ ἀριστερά.