Οἱ τιμὲς πρὸς τοὺς στρατηγοὺς ἦταν λιγώτερες στὴν Ἀθήνα, κατὰ τὴν κλασικὴ ἐποχή, παρὰ πρὸς τοὺς δραματικοὺς ἀγώνας∙ ἡ διαφορὰ ἔχει σημασία, διότι οἱ ἴδιοι πολῖτες συμμετεῖχαν καὶ στὸν πόλεμο καὶ στὴν διδασκαλία τῶν δραμάτων. «Τοὺς δὲ στρατηγοὺς αὖ πάλιν ἐνθένδε παριόντας σκοπῶμεν»∙ τοὺς δὲ στρατηγοὺς καὶ ὅταν ἐπιστρέψουν πίσω τοὺς παρατηροῦμε. «Ὧν παρερχομένων ἀληθῶς ‘’εὐφημεῖν χρὴ κἀξίστασθαι’’»∙ ὅσους περπατᾶνε ὅπως ἀληθινὰ ‘’τοὺς ἐπιδοκιμάζουμε καὶ τοὺς ἀποδίδουμε τιμάς’’. «Τοὺς ἀπράκτους καὶ ἀπολιτεύτους καὶ ἀστρατεύτους»∙ ἀλλὰ τοὺς τεμπέληδες καὶ τοὺς ἀπολιτικοὺς καὶ τοὺς ἀστράτευτους. «’’Ὅστις ἄτολμος πρὸς ἔργα τοιαῦτα καὶ γνώμῃ μὴ καθαρεύει, μηδὲ Μιλτιάδου τοῦ μηδοφόνου μηδὲ τοῦ περσοκτόνου Θεμιστοκλέους χειρὸς βακχεῖ ἐτελέσθη’’»∙ ὅποιος ἄτολμος εἶναι πρὸς παρόμοια ἔργα καὶ σταθερὴ δὲν ἔχει γνώμη, οὔτε μὲ τὸν μηδοφόνο Μιλτιάδη οὔτε μὲ τὸν περσοκτόνο Θεμιστοκλῆ δὲν θὰ συμμετέχει στὶς βακχικὲς ἑορτές. Ἀφιερωμένοι στὸν Διόνυσο ἦταν οἱ δραματικοὶ ἀγώνες.