Ἡ ἐκλογὴ τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στὴν ἡγεσία τῆς Νέας Δημοκρατίας ἔχει πολλαπλὰ μηνύματα∙ παρὰ τὴν τρίμηνη περιπέτεια ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση ἀποκτᾶ πρόεδρο, μὲ σημαντικὴ τὴν προσέλευση τῶν ψηφοφόρων, ὡς λαϊκὴ ὑποστήριξη ποὺ δὲν διαθέτει ἄλλο κόμμα. Τὸ δεύτερο εἶναι ἡ δεδομένη ἄρνηση τοῦ νέου προέδρου γιὰ στήριξη τῆς σημερινῆς κυβερνήσεως, ἐνῶ ὁ Εὐάγγελος Μεϊμαράκης δεχόταν τὴν συνεννόηση, ἀλλὰ ὄχι τὴν συνεργασία∙ ὁ πολὺς κόσμος δὲν κατάλαβε τὴν διαφορὰ αὐτήν, ἐνῶ κάποιοι κρυπτομνημονιακοὶ φερόμενοι ὡς Καραμανλικοί, προσέφεραν τὴν στήριξή τους στὸ ἀσφαλιστικό. Αὐτὸ δείχνει τὴν ἀποκήρυξη τῆς κυβερνήσεως ἀπ’ τὸν λαό∙ ὁ Ναπολεοντίσκος τὸ κατάλαβε κι ἔσπευσε νὰ συγχαρεῖ τὸν νέο ἀρχηγὸ καὶ νὰ ζητήσει συνάντηση μαζί του.