Ἡ κομματικοποίηση τοῦ κράτους ἀνάγεται ἀπ’ τοὺς Εὐρωπαίους σὲ κύριο θέμα τῆς ἀξιολογήσεως, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπ’ τὶς συνεχεῖς παρεμβάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ τῆς τρόικας∙ οἱ διορισμοὶ τῶν ἡμετέρων καὶ ἡ προκλητικὴ μάλιστα ὑποστήριξή τους, ὅτι γίνονται ἐπειδὴ ὁ παπποῦς καὶ ὁ προπάππους ἦταν στὴν ἀντίσταση, προκαλοῦν τὴν ἀγανάκτηση ὅλων, στὸ ἐσωτερικὸ καὶ διεθνῶς. Ὁ Ναπολεοντίσκος καταφεύγει στοὺς διορισμούς, διότι ἔχει διαλυθεῖ ὁ κομματικός του μηχανισμὸς καὶ προσπαθεῖ νὰ συγκρατήσει ὅσους μπορεῖ καὶ μὲ ὅποιον τρόπο γίνεται∙ εἶχε ἐπαναληφθεῖ τὸ φαινόμενο αὐτὸ κι ἀπ’ τὸ ΠΑΣΟΚ, ἀλλὰ ἔχασε μὲ πτώση δέκα μονάδων στὰ ποσοστά του, ὅταν εἶχε πάρει 45%. Ἀλλὰ οἱ δυνάμεις συνοχῆς ἔχουν σπάσει στὸν ΣΥΡΙΖΑ, μὲ τὴν ἐξαθλίωση καὶ τὴν μαζικὴ φτώχεια, καὶ δὲν ξανακολλᾶνε.