Οἱ σοβαρὲς ἀνακατατάξεις εἶναι αἰσθητὲς πλέον στὴν Μέση Ἀνατολή∙ τὸ χαλιφάτο ὑποχωρεῖ σὲ ὅλα τὰ μέτωπα, ἐνῶ ἀποδυναμώνεται ὁ ρόλος τῆς Ἀμερικανῶν, μὲ τὴν παρέμβαση τῶν Ρώσων, στὰ στρατιωτικά, καὶ τῶν Κινέζων, στὰ οἰκονομικά∙ τέσσερες μῆνες μετὰ τὴν ἔναρξη τῶν ρωσικῶν ἀεροπορικῶν βομβαρδισμῶν καὶ ἡ προέλαση τῶν συριακῶν δυνάμεων εἶναι δεδομένη. Στὰ ὀρεινὰ τοῦ Λιβάνου ἔχουν ἐκκαθαρισθεῖ τὰ ἰσχυρὰ ὀχυρὰ τοῦ χαλιφάτου καὶ τῶν Τουρκμένων στὰ σύνορα τῆς Τουρκίας, ὅπως καὶ στὰ περίχωρα τῆς Δαμασκοῦ, τῆς Ἀλὲπ καὶ τῶν ἄλλων μεγάλων πόλεων, ἐνῶ στὸ Ἰράκ, ἡ ἀνακατάληψη τοῦ Ραμαντὶ θεωρεῖται σημαντικὴ νίκη∙ οἱ μάχες συνεχίζονται, διότι ὁ πόλεμος εἶναι θρησκευτικὸς κατὰ βάση καὶ φυλετικὸς μαζί, ἐνῶ δὲν ἔχουν σταματήσει οἱ παρεμβάσεις τῶν ἄλλων ἀραβικῶν χωρῶν. Ἡ Τουρκία ἔκανε νέα εἰσβολὴ σὲ μεθοριακὴ πόλη, μὲ πρόσχημα τὴν ἐκδίωξη τῶν Τζιχανιστῶν, ἀλλὰ στὴν πράξη κυρίως προληπτικὰ ἐναντίον τῶν Κούρδων.