Ἡ σύγκριση τῶν ῥητόρων τοῦ τετάρτου αἰῶνος μὲ τοὺς στρατηγοὺς τοῦ πέμπτου προβάλλεται ἀπ’ τὸν Πλούταρχο∙ ἐπικαλοῦνταν τὶς νίκες τους καὶ τὶς δίδασκαν στὶς σχολές του, ἀλλὰ δὲν εἶχαν τὶς ἴδιες δυνατότητες. «Ἢ τοῖς Κόνωνος στεφάνοις, οὓς τὴν Ἑλλάδα ἐλευθερώσας ἔλαβε»∙ ἢ τοὺς στεφάνους τοῦ Κόνωνος, τοὺς ὁποίους ἔλαβε ὅταν ἐλευθέρωσε τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴν ἀνέγερση ἐκ νέου τῶν τειχῶν τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὴν ναυπήγηση στόλου ἑκατὸ τριήρεων, ποὺ τὴν ἐπέτρεψαν νὰ ἀναδείξει ἀργότερα τὴν δεύτερη ἡγεμονία της. «Τὸν Δημοσθένους περὶ τοῦ στεφάνου παραβάλλωμεν, ἐν ᾧ τοῦτο λαμπρότατον καὶ λογιώτατον ὁ ῥήτωρ πεποίηκεν»∙ Τὸν λόγο τοῦ Δημοσθένους ‘’Περὶ τοῦ Στεφάνου’’, τὸν ὁποῖο ὁ ρήτωρ λαμπρότατο καὶ λογιώτατο ἔκανε. «Ὀμόσας τοὺς ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντας τῶν προγόνων»∙ ὁρκισθεὶς στοὺς προκινδυνεύσαντας στὸν Μαραθῶνα προγόνους μας. «Οὐ τοὺς ἐν ταῖς σχολαῖς τὰ μειράκια προδιδάσκοντας»∙ ὄχι στοὺς διδάσκοντες στὶς σχολὲς στὰ μειράκια.