Ἡ ἐξύμνηση τῶν Μαραθωνομάχων ἀπ’ τὸν Ἰσοκράτη ἔχει μείνει στὴν ἱστορία καὶ τὴν ἀναφέρει ὁ Πλούταρχος καὶ ὅλοι σχεδὸν ὅσοι ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν κλασικὴ ἐποχὴ τῶν Ἀθηνῶν∙ μετὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς δημοκρατίας ἀπ’ τὸν Κλεισθένη καὶ τὴν καθιέρωση τῶν θεσμῶν της ἦταν ἡ πρώτη νίκη καὶ μάλιστα κατὰ τῆς κοσμοκράτειρας Περσίας. «Ἰσοκράτης δὲ τοὺς ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντας ὥσπερ ἀλλοτρίαις ψυχαῖς φήσας ἐναγωνίσασθαι»∙ ὁ δὲ Ἰσοκράτης γιὰ τοὺς ἀγωνισθέντες στὸν Μαραθῶνα ὅτι αὐτοὶ προκινδύνευσαν σὰν μὲ ἀλλότριες ψυχές. «Καὶ καθυμνήσας τὴν τόλμαν αὐτῶν καὶ τὴν ὑπεροψίαν τοῦ ζῆν αὐτός, ὥς φασιν»∙ καὶ ἐξύμνησε τὴν τόλμη τους καὶ τὴν αὐτοπεποίθησή τους τοῦ νὰ ζεῖ αὐτός, ὅπως λένε. «Ἤδη γέρων γεγονὼς πρὸς τὸν πυθόμενον πῶς διάγει»∙ ἤδη γέρος ὢν ἀπάντησε πρὸς τὸν ἐρωτῶντα πῶς περνάει. Εἰς τὸν ‘’Παναθηναϊκόν’’ ἀναφέρεται τοῦ μεγάλου φιλοσόφου, γραμμένου τὸ 380 π.Χ., πρὶν τὴν δευτέραν ἡμεμονίαν.