Τὸ ἀδιεξοδο μὲ τοὺς δανειστὲς εἶναι δεδομένο, ἐνῶ πολλοὶ στὴν πλειοψηφία, ὅπως ὁ πρόεδρος τῆς Βουλῆς, ἀναζητοῦν διάλογο μὲ τὴν ἀντιπολίτευση καὶ ἄλλοι ἀπειλοῦν μὲ προσφυγὴ στὶς κάλπες∙ μᾶλλον πρὸς τοὺς κυβερνητικοὺς βουλευτὲς ἀπευθύνεται ἡ ἀπειλή, ἀλλὰ χωρὶς ἀντίκρυσμα, ἐπειδὴ οἱ περισσότεροι πῆραν τὸν δρόμο τῆς προσεγγίσεως πρὸς τοὺς ψηφοφόρους τους, διότι γνωρίζουν ὅτι ἡ συμφωνία γιὰ μεταβατικὸ σχῆμα ἐπίκειται. Τὸ κουαρτέτο συμπεριφέρεται πολὺ χειρότερα ἀπ’ ὅ,τι πρὸς τὴν κυβέρνηση Ἀντώνη Σαμαρᾶ πέρυσι τὸ Φθινόπωρο∙ δείχνουν ὅτι δὲν περιμένουν τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως ἀπ’ τὴν κυβέρνηση αὐτὴ καὶ ἀναβάλλουν τὰ πάντα γιὰ τὴν ἑπόμενη ὅποια κι ἂν εἶναι. Ὁ Ναπολεοντίσκος εἰσπράττει τὶς θύελλες τῶν ἀνέμων του∙ οἱ Εὐρωπαῖοι τὸν θεωροῦν ἐπικίνδυνο πλέον, ὄχι μόνο γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Εὐρώπη. Οἱ παρανομίες μὲ τὶς μαγνητοφωνήσεις καὶ οἱ σχέσεις μὲ τὴν τρομοκρατία πληρώνονται τελικὰ πολὺ ἀκριβά.