Ἡ κυβέρνηση ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ τῆς εἶναι δύσκολη καὶ ἡ ἀπόδραση ἀπ’ τὴν ἐξουσία∙ ὁ φόβος τῆς λογοδοσίας, τὸ ἄγχος τῆς τακτοποιήσεως τῶν ἡμετέρων γιὰ τὶς δύσκολες μέρες καὶ τὸ ἀδιέξοδο στὶς ἐπαφὲς μὲ τοὺς ἐξεγερμένους ἔχουν φέρει τὴν χώρα στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Ὁ σημερινὸς καὶ αὐριανὸς διάλογος μὲ τὶς ἀντιπροσωπεῖες τῶν ἀγροτῶν δὲν ἀναμένεται ὅτι ἀλλάζει σημαντικὰ τὰ πράγματα, ἔστω κι ἂν ἄνοιξαν τὸν Προμαχῶνα, ὡς κίνηση καλῆς θελήσεως. Ὁ Ναπολεοντίσκος γνωρίζει ὅτι δὲν ἔχει καμμία δυνατότητα γιὰ παραχωρήσεις, καὶ ὅτι ἔχει ἐξαντληθεῖ ἀπὸ καιρὸ ὁ πολιτικός του χρόνος∙ ὅσο παρατείνει τὴν παραμονή του στοῦ Μαξίμου, τόσο χειροτερεύουν οἱ συνθῆκες γιὰ τὸν ἴδιο καὶ ἀκόμα περισσότερο γιὰ τὴν χώρα. Φοβᾶται τὴν λογοδοσία, ἀλλὰ ὁ κίνδυνος τῆς λαϊκῆς ἐκρήξεως εἶναι ἐξ ἴσου πιθανὸς καὶ ἡ προστασία δὲν εἶναι εὔκολη τότε ἀπ’ τοὺς καταταλαιπωρημένους ἀστυνομικούς.