Τὸ προσφυγικὸ καὶ ἡ ἀξιολόγηση ἔχουν γίνει ἐκρηκτικά, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνυπαρξίας καὶ ἀσχετοσύνης τῆς κυβερνήσεως, ἀνεξαρτήτως τῶν πολιτικῶν ἐπιπτώσεων∙ τώρα ὁμολογεῖ ὅτι οἱ μετανάστατες θὰ φθάσουν τοὺς 70000 τὸν Μάρτιο, ἀλλὰ ἄνοιξε τὰ σύνορα καὶ ἐπὶ ὀκτάμηνο δὲν ἔκανε τίποτε, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ὁρατοῦ κινδύνου∙ στὴν ἀξιολόγηση οἱ περικοπὲς συντάξεων καὶ μισθῶν εἶναι δεδομένη, ἐνῶ ὅλοι ἐπικρίνουν τὴν Ἀθήνα γιὰ τὴν ἔλλειψη πρωτοβουλιῶν. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἦρθε ἡ στιγμὴ τῶν ἀποφάσεων, ἀλλὰ τὸ κόμμα του εἶναι ἀνύπαρκτο καὶ οἱ βουλευτὲς ζοῦν σὲ ἐφιαλτικὴ κατάσταση, καθὼς στοὺς δρόμους τοὺς πετροβολοῦν, ὅποιοι τοὺς δοῦν, καὶ στὸ σπίτι τους ἀντιμετωπίζουν τὰ ψυχολογικὰ προβλήματα τῶν παιδιῶν τους ἀπ’ τὶς κοροϊδίες τῶν συμμαθητῶν τους, διότι εἶναι βουλευτὴς ἢ ὑπουργός. Ἡ στήριξη νέων μέτρων εἶναι ἀδιανόητη, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀδιέξοδο ἐπὶ θύραις∙ ὁ πρωθυπουργὸς ὑποχρεοῦται, γιὰ πρώτη φορά, νὰ ἀποφασίσει.