Οἱ ἐπιπτώσεις στὰ ἐθνικά μας θέματα ἀπ’ τὴν προχειρότητα ἢ τὴν ἐσκεμμένη ἀμέλεια τῆς κυβερνήσεως εἶναι ἄμεσες∙ στοὺς πολιτικοὺς κύκλους συζητεῖται τὸ ἐὰν ἡ περιπέτεια μὲ τοὺς πρόσφυγες ἔγινε τυχαῖα ἢ ἦταν προμελετημένη, καθὼς προσέφερε τὴν δυνατότητα στὴν Τουρκία νὰ παρεμβαίνει στὸ Αἰγαῖο, μὲ ἀπόντα μάλιστα τὸν Ναπολεοντίσκο στὴν πρώτη φάση, καὶ στὰ Σκόπια νὰ ἀναδεικνύονται σὲ καθοριστικὸ παράγοντα στὰ Βαλκάνια. Τελικὰ ἡ φράση, «δὲν ὑπάρχουν θαλάσσια σύνορα», ἦταν φραστικὸ λάθος, ὅταν καὶ προχθὲς ἰσχυρίσθηκε ὅτι δὲν εἶναι εὔκολη ἡ προάσπισή τους, ὅπως μὲ τὰ χερσαῖα; δηλαδή, ἀγνοεῖ πλήρως τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία τῶν τεσσάρων χιλιάδων ἐτῶν. Στὴν θάλασσα προασπίσθηκε τὰ σύνορα ὁ Ἑλληνισμός∙ φαίνεται ὅτι ὁ πρωθυπουργὸς καλλιεργεῖ ὄχι τυχαῖα τὴν εἰκόνα ἐθνικῆς μειοδοσίας.