Τελικὰ ἡ κυβέρνηση ἐπέτυχε μετατρέψαι τὴν χώρα σὲ ἀπέραντο καταυλισμό, καὶ μᾶλλον αὐτὸς ἦταν ὁ σκοπός της, ἐὰν κρίνουμε ἀντικειμενικὰ τὸν χρόνο τῆς ἐξουσίας της∙ ὁ Ναπολεοντίσκος πηγαίνει στὸ Εὐρωσυμβούλιο πλήρως ἀπομονωμένος καὶ μὲ εἰρωνικὴ διάθεση πρὸς αὐτὸν ἀπ’ τοὺς ἑταίρους, ἐνῶ καὶ ἡ ἐξουσιοδότηση ἀπ’ τοὺς ἀρχηγοὺς ἐδόθη ὑπὸ ὅρους, ὅταν εἶναι σχεδὸν ἀποδιαλυμένο καὶ τὸ κόμμα του. Ὅταν εἶχε ὑποσχεθεῖ νὰ ὀργανώσει τοὺς καταυλισμοὺς ἀπ’ τὸν Ὀκτώβριο, καὶ δὲν ἔκανε τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἀντιευρωπαϊκὴ προπαγάνδα, φυσικὰ ὅλοι εἶναι ἄκρως ἐπιφυλακτικοὶ ἀπέναντί του καὶ σκέπτονται μὲ τί ἄλλο θὰ τοὺς κοροϊδέψει∙ ἐὰν ἦταν εἰλικρινὴς καὶ ἀποτελεσματικὸς θὰ εἶχαν ἀνοίξει τὰ σύνορα, ὁπωσδήποτε μὲ παρέμβαση τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ. Τώρα καὶ ἡ καγκελάριος εἶναι πολὺ διστακτικὴ καὶ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν προστασία τῶν ἐξωτερικῶν συνόρων, ἐνῶ ὁ πρωθυπουργὸς δὲν ἀσχολεῖται κἂν ἢ μᾶλλον ἐμφανίζεται ἐνδοτικὸς πρὸς τὴν Τουρκία, ὄχι μόνο γιὰ τὰ ἑλληνικά, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ συμφέροντα.