Οἱ εἰρηνευτικὲς συνομιλίες γιὰ τὴν Συρία ἀρχίζουν στὴν Γενεύη, καθὼς ἡ ἐκεχειρία τηρεῖται, ἐνῶ οἱ κυβερνητικὲς δυνάμεις ἐξαρθρώνουν τοὺς τελευταίους ἰσλαμικοὺς θύλακες στὴν περιοχὴ Λατάκειας∙ οἱ παρατηρητὲς πιστεύουν ὅτι ἀνοίγει ὁ δρόμος γιὰ ἐκτόνωση τῆς καταστάσεως, ἐπειδὴ καὶ ἡ Σαουδικὴ Ἀραβία χαμηλώνει τοὺς τόνους. Ἀπομένει ἡ Τουρκία μὲ σοβαρὲς ἀντιρρήσεις, ἀλλὰ δὲν διαθέτει διεθνῆ ὑποστήριξη∙ ἡ Οὐάσιγκτον προσαρμόζεται στὴν πολιτικὴ τῆς Μόσχας γιὰ εἰρήνευση, καὶ μὲ τὴν προσωρινὴ παραμονὴ τοῦ Μπασὲρ Ἀσσὰντ στὴν ἐξουσία, ἀλλὰ καὶ τὴν αὐτονόμηση τοῦ συριακοῦ κουρδικοῦ κράτους. Τὸ πρόβλημα γιὰ τὴν Ἄγκυρα εἶναι σοβαρό, ὅταν μαίνεται ὁ ἐμφύλιος στὶς νοτιοανατολικὲς ἐπαρχίες της καὶ ἡ ἀγανάκτηση κατὰ τοῦ Ταχὶπ Ἐρντογὰν στὸ ἐσωτερικὸ κορυφώνεται μαζὶ μὲ τὶς διεθνεῖς ἀντιδράσεις∙ ἤδη διεθνεῖς ὀργανισμοὶ τὴν καταγγέλλουν γιὰ φασιστικὰ μέτρα, στὴν κρατικοποίηση ἐφημερίδων, χωρὶς ὅμως πειστικὴ ἀπάντηση.