Στὴν προσχώρηση στὶς τουρκικὲς ἀπόψεις γιὰ τὸ προσφυγικὸ προχώρησε ὁ Ναπολεοντίσκος στὴν Σμύρνη, ἐγκαταλείποντας καὶ τὶς εὐρωπαϊκὲς θέσεις, ποὺ ἦταν κάτω ἀπ’ τὸν πήχυ τῶν συμφωνηθέντων στὸ Συμβούλιο τῶν ἀρχηγῶν, κατὰ τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη∙ ἡ ἔμμεση ἀναφορὰ στοὺς διακινητὲς δείχνει ὅτι ἔχει δώσει ἐντολὴ στὴν ΚΥΠ νὰ μὴν τοὺς κυνηγάει καὶ στὴν Ἑλλάδα, ὅπως φαίνεται ἀπ’ τὴν ἀσυδοσία τους μεταξὺ τῶν μεταναστῶν. Ἔτσι παραδέχθηκε καὶ τὶς δικαιολογίες τοῦ Ἀχμὲντ Νταβούτογλου, ὅτι δὲν εἶναι εὔκολη ἡ πάταξή τους, ὅταν ἡ Ἀγκέλα Μέρκελ ἐπιμένει, ὅτι αὐτὸ εἶναι ὑπόθεση τῶν τουρκικῶν καὶ νατοϊκῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Ὁ ἐνδοτισμὸς φάνηκε καὶ στὸ ὅτι δικαιολόγησε, ἐντελῶς ἀδικαιολόγητα, τὶς τουρκικὲς ἀπόψεις γιὰ τὴν Συρία.